stap voor stap

Ilah kon al enkele weken stapjes aan het handje doen, of aan 2 handjes. Ze werd er steeds handiger in en de stapjes werden beter en de wandelingetjes langer.
Alleen het schoeisel wou niet helemaal mee. De bobuxjes aan haar voetjes zijn niet parketproof en dus gebeurde het al eens dat ze onderuit ging, of gewoon weggleed, ook bij het kruipen.
Ook bij onze onthaalmoeder ligt parket en ook daar hetzelfde verhaal. Zij stelde voor om toch maar eens met schoentjes te beginnen hoewel de oma’s me dat afgeraden hadden.
Toch maar even een kinderschoenenwinkel binnengestapt en daar wisten ze exact wat we zochten: préschoentjes. Beter dan bobux en co, maar toch nog niet echt helemaal een vaste schoen, al lijkt het daar wel op.
Ilah, braaf als ze is op zulke momenten, liet gewillig haar voetjes meten (net geen 20) en schoentjes aanpassen. Na Doornroosje nu ook Assepoester, en algauw pasten de mooie meisjesachtige schoentjes aan haar voetjes.
Intussen is ze ze al redelijk gewoon, en nu ze ook thuis een wandelkarreke heeft gaat ze volop voor de 100km in Bornem. Alleen moeten mama of (zieke) papa de toer meedoen want draaien en keren lukt nog niet helemaal.
Ilah heeft het stappen ontdekt, en nu is er geen stoppen meer aan.

Posted by: Mama Beer | 09-15-2008 | 09:09 PM
Posted in: mama beer