Was ik ziekjes dit weekend.. maar dat was niet aan mijn agenda te merken hé.
Vrijdagmiddag had Magda mijn temperatuur genomen omdat ik zo warm aanvoelde, en ik had 39,4° koorts. Niet veel later zijn oma en opa mij komen ophalen en bij hun thuis heb ik nog iets gegeten en een beetje slaapjes gedaan.
Magda had me een poepsnoepje gegeven en toen mama even later ook thuiskwam was ik al vele beter.
Papa had gezorgd dat we naar de huisdokter konden (voor hij eigenlijk begon te werken) en die heeft me helemaal onderzocht. Ik was perfect in orde, alleen een beetje gerommel in de buik (krampjes) en dus kreeg mama een hele uitleg. Kort gezegd, het was 3-dagen koorts. Dat komt ineens op en na enkele dagen is dat weer voorbij. Het enige dat helpt is poepsnoepjes tegen de koorts geven en mij voor de rest laten doen. Ik heb behoorlijk geslapen, ietsje minder gegeten maar tegen zondag ging het alweer vele beter.
Gisteren was Magda blij me terug te zien. Ik heb bij haar ook nog behoorlijk wat slaapjes gedaan, maar ik was voor de rest weer m’n oude zelve.
Een beetje verkoeling mocht wel op deze warme dag en daarom hebben mama en papa dit zwembadje voor me klaargezet (en opgeblazen). Ik vond het heel leuk maar na een hele tijd kreeg ik toch hongertjes en heeft mama me flink drooggewreven, en terwijl ze me opnieuw aankleedde heeft papa m’n fruitpapje klaargemaakt. Oma was iedereen voor en heeft me etentje gegeven. Nadien heb ik nog gespeeld maar toen was ik ineens doodmoe. Na nog een beetje melkje ben ik pardoes in slaap gevallen.
Ik vond het heel leuk onder de palmboom! Het mag nog vele dagen zo warm worden!
Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest. Er is een babietje geboren in papa’s familie en we gingen even langs om te gaan kijken en cadeautjes te geven.
Senne is op 18 juni geboren en was 50,5 cmtjes groot en 3,46 kilootjes zwaar.
Ik mocht meteen bij tante Marianne (nu oma én meter) op schoot gaan zitten en iedereen vond het flink hoe mooi ik al zit. Kleine Senne sliep want hij had net melkje gekregen en mama mocht hem vasthouden. Ze kon zich niet voorstellen dat ik nog kleiner en lichter ben geweest dan Senne nu is want ik ben al flink gegroeid intussen. Papa wilde hem eerst niet vasthouden maar mama heeft hem toch zover gekregen. Papa was ook zo verbaasd, toen hij Senne vasthad. In ruil hadden ze mij aan Senne’s mama Sara gegeven en die verschoot eventjes dat ik al zo groot was.
Ik heb een mooie knuffelkikker gegeven aan Senne, ik wilde de zak eerst niet lossen maar mama opende m’n handje en zo kon Sara toch het cadeautje aannemen. Maar ik heb zelf zoveel leuke knuffels dat ik het uiteindelijk niet erg vond. Senne’s papa kreeg ook een cadeau, zo kunnen ze Senne met een gerust hartje laten slapen in zijn parkje, ik weet intussen alles van een aerosleep.
Sara en Senne lagen in de kamer net naast de onze van zo’n 7 maanden geleden, en voor mama en papa was het eventjes raar om terug op materniteit rond te lopen. Binnenkort mogen ze nog eens gaan want dan komt er nog een speelkameraadje bij..
Senne heeft zich ook eventjes laten horen toen hij een boertje moest verwerken, maar nadien was hij weer heel stil. Papa heeft een filmpje gemaakt en dat kan je hier zien.
Eindelijk het bewijs!
We hebben een waterratje in huis.. van wie zou ze dat hebben? 😉
Vandaag word ik 7 maandjes “oud” en ik heb m’n dagje goed ingezet: slapen slapen slapen.
De voorbije dagen waren een beetje moeilijk want m’n tandjes willen ook iets van de wereld zien en dus doen ze lastig. Magda vond maandag dat ik niet in m’n doen was, maar ik was doodmoe van vadertjesdag en ik had wat in te halen. Een ferm slaapje in de namiddag maakte al veel goed.
Mama en papa hebben het echter ook lastig de laatste nachten. Ik maak ze zowat om het uur wakker met luide huiltjes en val zo’n 5 minuutjes later weer in slaap. Ze geven me dan wat watertje of melkje of steken gewoon m’n tutje in m’n mond. Meer kunnen ze ook niet doen voor me..
Sinds maandagavond logeerde ik bij oma Nicole en opa Eddy. Mama en papa moesten vroeg weg voor een uitstap met het werk en om me niet onnodig vroeg wakker te maken (ze moesten al vertrekken om 7u) mocht ik slaapjes doen bij opa en oma. Wat een verhuis! Maar het was heel fijn en ik heb flink m’n patatjes en fruitpapje opgegeten. M’n melkje was dan weer iets minder, en af en toe zette ik een huiltje op, maar voor de rest was ik in m’n gewone doen. Ze zijn ook gaan wandelen met me, het is te zeggen, opa wilde de koets niet afgeven aan oma en daar is ze wel een beetje verdrietig om. Volgende keer moet oma het maar eens flink laten weten aan opa!
Mama en papa waren ook weer laat thuis en het was iets na tienen toen ik toch even wakker werd. Opnieuw een hele verhuis en toen werd ik in m’n vertrouwde bedje gelegd.
Opnieuw ben ik een paar keer wakker geworden en mama was vanmorgen heel erg moe, toen ik met niks content was en ook nog eens lastig huiltjes deed wist ze het niet goed meer. Teegel aan de tandjes hielp niet, ik wilde niet liggen, zitten of wat dan ook, zelfs niet op haar schoot.
Papa heeft me dan meegenomen naar de dokter, hij moest toch op controle gaan en dus mocht ik mee. Die meneer heeft alles onderzocht: neusje, keeltje, oortjes, geluisterd en gevoeld.. maar ik was perfect in orde. De “symptomen” wijzen er wel op dat het de tandjes zouden kunnen zijn. Hoewel er nog niks te zien is (maar wel te voelen) zou ik er toch al flink last van kunnen hebben.
Om me er toch een beetje door te helpen heeft hij aangeraden om ‘s avonds voor het slapengaan een perdolan poepsnoepje op te steken, zo kom ik toch aan m’n slaap en heb ik misschien ook wat minder pijntjes.
Mama en papa zijn nu gerust want zowel Magda als oma dachten dat ik misschien wat ziekjes aan het worden was maar ik word gewoon een grote meid mét tandjes om bloot te lachen!
Meetje had vanmorgen ook al een sms’je gestuurd en straks gaat mama een “pateeke” halen bij de bakker.
Heb ik al gezegd dat ik intussen al zowat een kwartiertje alleen kan zitten, zonder steun?
🙂
Gisteren was het vadertjesdag en dat hebben we uitgebreid gevierd in “Boudewijn Seapark” in Brugge.
Mama had een ticketje gewonnen zodat papa gratis binnen mocht en dus zijn we gisteren rond 9uur de trein opgestapt. Het is een heel avontuur en ik wilde er eigenlijk niks van missen, maar een beetje slaapjes kan ook weer geen kwaad. In de trein heb ik me dan zachtjes laten wiegen tot we een uurtje en een overstap later in Brugge aankwamen.
Daar heb ik ook voor het eerst in een bus gezeten, en dat was ook een ervaring hoor. Maar een dikke 10minuutjes later waren we bij de Dolfijntjes!
Mama en papa hebben zowat een dik halfuur staan aanschuiven want er waren natuurlijk nog een hoop kindjes die hun papa hadden meegebracht. Ik vond het allemaal leuk tot ik hongertjes kreeg en dus heeft mama me fruitpapje gegeven terwijl we naar de ingang schoven.
Eens binnen kreeg ik eerst een verse pamper rond de billetjes en dan zijn mama en papa lekker gaan eten in het restaurant. Zo konden we de hele namiddag rondlopen in het park.
Papa is meteen met mij op de ouwerwetse paardenmolen gekropen. We hebben gezellig in een soort koets gezeten die op en neer ging en ik vond het heel erg leuk. Nadien heeft mama met mij in een Fort-T gezeten, en heeft papa me nog in een treintje meegenomen. Tussendoor heb ik nog een slaapje gedaan en dan hebben mama en papa wat gewandeld.
Het treintje vond ik ook lachen, vooral toen het aan de overgangen lawaai maakte. Onderweg kwamen we langs de kinderboerderij (met minipony’s!) en een grote speeltuin, en langs het grote water was het frisjes, maar mama had me m’n mutsje opgezet voor het treintje vertrok dus had ik beschermde oortjes.
Na het treintje was het alweer tijd voor groentepapje. Mama heeft papa getrakteerd op een donkere Leffe en ik heb weer iets nieuws leren eten: risotto met vis.
Ik heb ook weer een nieuw vriendje leren kennen: Shiloh uit Limburg. Hij was er met zijn papa en mama Silke, die mama kent van het 9maand-forum. Ze hadden met elkaar afgesproken en dat vonden Shiloh en ik reuzefijn! Hij is 2 weekjes ouder dan ik en heel lief. Mooie grote oogjes en een lieve lach en het scheelde niet veel of we waren dik aan het knuffelen.
De papa’s intussen natuurlijk volop foto’s aan het nemen van ons..
Nadien zijn we nog samen naar de vogeltjes gaan kijken, het waren uiltjes (citroentje) en hele grote vogels die laag over onze hoofden vlogen. Maar ik werd moe en Shiloh kreeg hongertjes en dus hebben we even later afscheid genomen. Terwijl ik al lag te slapen in de koets heeft mama Shiloh nog eens geknuffeld en toen zijn we allemaal naar huis gegaan.
Mama heeft nog een knuffeldolfijntje gekocht en even later zaten we alweer te schommelen en te schuiven in de bus.
Het was zo rond 20uur toen we weer thuis waren en even later stonden oma en opa voor de deur. Ze kwamen al wat spulletjes van mij ophalen voor m’n logeerpartijtje.
Iedereen was doodmoe, maar ik heb het mama en papa nog moeilijker gemaakt. Ik heb zowat elk uur van de nacht gezien. Huiltjes doen en wakker worden en papa heeft me dan wat watertje of melkje gegeven. Ik weet zelf niet goed wat ik had, was het dromen van de toch heerlijke dag? Waren het m’n tandjes? Of gewoon slecht geslapen?
Vandaag haal ik m’n schade wel in bij Magda.. en vannacht hebben mama alle rust van de wereld want dan slaap ik bij oma en opa!
Dit zijn m’n vriendjes en ik bij Magda thuis. We vierden hier Levi’s 2de verjaardag op 30 mei.
Links zit Noah en rechts van mij, met z’n kroontje is Levi en Patrick zit makkelijk in de relax. Ik zit al flink in m’n eetstoeltje hé.. maar ik moet dan ook m’n mannetje staan als enige meisje.. 🙂
Voor mijn allerliefste papa: een dikke zoen!
Het begint te kriebelen.. het mooie weer komt eraan, met horten en stoten weliswaar, en het wordt tijd dat we ons stalen ros nog eens bovenhalen.
Mijn fietsje gaat intussen zo’n 8-tal jaren mee en ik twijfelde nog even om toch maar eens te investeren in een gloednieuwe fiets, maar nu er kraaknieuwe banden rond de wielen steken, en hij weer is afgesteld zoals het moet, kunnen we nog even verder.
Een nog grotere kriebel is een fietsstoeltje om met Ilah tochtjes kunnen te maken, toerkes door ‘t stad, naar oma en opa of zomaar, genieten.
Ikzelf mocht hier al van m’n 6 maanden van genieten en nu Ilah naar de 7 maanden gaat en flink haar best doet om zelfstandig te gaan zitten, wordt het stilaan tijd om uit te kijken naar een stoeltje.
Mijn oog is gevallen op een stoeltje in de Paradisio, en tijdens de baby-days begin mei kon ik er al eens uitgebreid naar kijken, maar de papa zag dat nog niet zitten en dus kwam het er niet van.
Maar kriebels kan je moeilijk tegenhouden en dus ga ik één dezer toch eens een aankoop doen. Normaal is deze stoel vanaf 9 maanden, of vanaf wanneer ze zelfstandig kunnen zitten. Magda, onze onthaalmoeder geeft Ilah nog een klein maandje vooraleer ze zover is. Reden genoeg toch om dit al in huis te halen? En die kilo’s? Daar gaat ze nog flink papjes en patatjes moeten voor eten, gezien haar P25’je.
Dit is mijn keuze en er zal veel moeite voor moeten gedaan worden om me op andere gedachten te brengen. (Maar eerst nog een beetje sparen.)
