Vandaag is Levi 2 jaartjes groot geworden.. vanmorgen hing er al een mooie Bumba-slinger en lag er een cadeautje klaar (Bumba-xylofoon) maar was het nog even wachten op de jarige.
Ilah had ook een cadeautje mee want Levi is toch een dik dik vriendje van haar. De mama heeft haar best gedaan en de treinritjes zijn nuttig besteed aan halve kruissteekjes. Natuurlijk is het een beertje geworden, en ook het kadertje heb ik met décopatch in elkaar gestoken. Als extraatje heb ik Levi’s naam verwerkt in de steekjes.
Natuurlijk mocht een kaartje niet ontbreken, het is er eentje van Pooh-beer geworden, dan weet je meteen dat het van Ilah is. 🙂
Ilah heeft van Levi een dikke natte kus gekregen op haar wangetje, en ze vond het nog leuk ook. Ik zie het al voor me, straks zitten ze daar weer samen te schaterlachen terwijl Levi op z’n xylofoontje zit te tokkelen..
Ik denk dat ze met z’n allen nog een hele leuke dag gaan hebben vandaag, maar het is altijd leuk bij Magda, denk ik zo.
Slaapjes? Doe ik thuis wel.. 😉
Een fijne 2de verjaardag, Levi!
Laatste nieuwsje:
Het was blijkbaar een leuk feestje, na een stevig slaapje heeft Ilah zich mee aan tafel gezet bij feestvarkentje Levi en vriendjes Noah en Patrick. Ze heeft zelfs een miniem stukje cake geproefd maar dat vond ze maar niks. Het was allemaal gezellig en Levi heeft ook cadeautjes uitgedeeld: Ilah krijgt vanaf nu in bad ook het gezelschap van 2 hippe eendjes.
Het was allemaal nogal vermoeiend want Ilah is op weg naar huis in een diepe slaap gevallen..
Bumbadag!
Er is nog eens een nieuw filmpke te zien op youtube!
Ilah zit gezellig in de zetel te lachen met papa’s gekke gezichten… 🙂
Ge moet er tegenwoordig op tijd bij zijn, want voor ge het goed en wel beseft is hij er alweer vandoor.
Ik zat wederom ongeduldig te wachten op de Sinterklaas/Sintemaarten boekjes van het werk, maar helaas, dit jaar moeten we een ietsiepietsie meer geduld uitoefenen want ze zullen pas eind mei in de bus vallen.
Als (speelgoed)verantwoordelijke voor de afdeling (kortweg: zwarte piet) weet ik echter nu al waar we uit kunnen kiezen, en het zijn weer heel mooie spulletjes.
Dit jaar heb ik er echter geen vakkundig onderzoek aan laten voorafgaan, maar wist ik gericht wat ik wilde. Alléé, voor Ilah hé.
Ze begint nu pas te genieten van 1 kadootje van vorig jaar, en het andere zal voor deze zomer zijn, bij regenachtige dagen. Maar goed, toen zat ‘het’ nog in de buik en was het allemaal nog spannend afwachten. Nu weten we waar ze ongeveer aan toe zal zijn in november (pannenkoeken op de eerste verjaardag?!) en vermits de mama uitkijkt naar langzame (of moeizame) wandelingen rond de blok met haar kleine spruit, zal het een wandelhulpmiddeltje worden.
Nu mag de papa nog kiezen, maar dat zal iets moeilijker worden.. er staan nog zoveel toffe speeltjes in het boekje!
Ja zo vooruitdenken is toch wat hoor.. intussen is de eerste opvangweek op rolletjes verlopen (lees hier meer) en gaan we weer volop genieten van ons spruitje dit weekend. Oma en opa zullen ook nog eens flink komen knuffelen want maandag vertrekken ze op vakantie, en een week zonder Ilah? Dat zal wat worden 😉 .
Lachjes van Ilah toen ze vanmorgen bij Magda geknuffeld werd en al het speelgoed zag dat er klaarstond voor haar, en vanaf maandag ook voor haar 3 nieuwe vriendjes/vriendinnetjes.
Toen een Poohknuffel bovengehaald werd was het helemaal ok, nog even wat dingen zeggen en dan uitgebreid dada en tot straksjes en braafjes zijn enzo, maar Ilah was al flink rond aan het kijken waar ze nu terecht was gekomen. Toen Levi (Magda’s kleinzoon van net geen 2) er ook bij kwam had ze al helemaal geen oog meer voor mama en papa, of toch maar een heel klein beetje meer. De lachjes waren niet meer bij te houden en toen er ook nog klank bijkwam wisten we zeker dat ze zich thuis voelde. Geen zorgen mama en papa, ik ben hier goed!
Mama hield zich op weg naar huis sterk, maar eens in het stille, lege huis aangekomen kwamen de tranen.. Gelukkig was Jurgen er en kon hij me een beetje opvangen. Om onze zinnen te verzetten besloten we nog eens uitgebreid boodschappen te doen in de Colruyt, zo uitgebreid dat onze voormiddag voorbij was, we thuis boodschapjes deponeerden om dan meteen door te rijden naar Ilah.
Ze kreeg net een propere pamper rond haar poep en had het duidelijk naar haar zin…toen mama ineens naast haar verscheen keek ze eerst verbaasd om dan een blik te geven van: wat doet gij hier?
Het duurde even voor ze mama een dikke knuffel gaf, en de papa, maar ze zal toch wel blij geweest zijn met ons.. al leek het er niet naar die eerste momenten.
Ilah heeft het op haar eerste halve dagje van huis zónder mama heel goed gedaan. Zo goed zelfs dat ze een engelenstickertje heeft meegekregen in haar boekje!
Ze heeft fijn gespeeld in het relaxstoeltje (wipperke) en in het park. Ze heeft meegeknutseld met Levi en heel goed haar groentepapje gegeten, zo goed dat ze geen behoefte meer had aan melkje achterna maar gewoon een beetje water.
We zijn blij dat onze kleine meid het zo goed heeft gedaan, maar het doet toch zeer aan ons hartje..
Maandag is het voor een hele dag, maar ik ga toch zorgen dat ik haar snel weer kan ophalen. En bellen moest ik doen van Magda, al is het om mezelve gerust te stellen dat ze het goed doet.
Mama zal nog wel wat traantjes laten vloeien maar Ilah heeft intussen weer een hele nieuwe wereld vol tof speelgoed te ontdekken..
Vandaag in mijn virtuele brievenbus:
” Je bent een van de 3.000 winnaars van een gratis toegangskaart voor papa’s voor de Superpapadag op 8 juni 2008 in Boudewijn Seapark in Brugge.”
Jipie!!! Papa mag ‘voor niet’ binnen in het Dolfijne(n)park net zoals Ilah en mama mag voor een klein prijsje mee. Natuurlijk worden er wat extraatjes voorzien voor de papa (ssshhhtt!), maar daar zal ik nog wel bericht van krijgen, virtueel of terplekke.
Ilah is misschien nog een beetje kleintjes (7 maandjes) maar het gaat ongetwijfeld een belevenis worden. Na een halve dag Batibouw zal deze dag opnieuw een testje van ons organisatietalent worden. Intussen gaan we genieten van de shows (we worden weer kinds) van de speeltuin en van de rustige attracties. Hopelijk valt het weer een beetje mee…
De laatste nieuwe Senseo heb ik spijtig genoeg niet gewonnen (moederdagactie-Vitaya) maar dit vind ik nog toffer eigenlijk..
En voor je het doorhebt is je kleine meisje 6 maandjes oud.. wat een fijn moederdagcadeautje.. 🙂
Het is nog wel lente, maar we proberen toch volop elke zonnestraal mee te pikken, al is het voor de vitamientjes..
Met Ilah gaat het intussen ook al veel beter. De hoestjes zijn zeldzaam en het snotneuzeke valt ook weer mee. Soms hoor je haar snurkjes doen als ze slaapt, maar de aerosol heeft al flink z’n werk gedaan.
Het valt heel goed mee om Ilah aan dat lawaaierig machien te zetten. Zolang we kinderliedjes zingen en haar handjes uit de buurt van het maskertje houden (die gaan altijd richting mondje) gaat het allemaal vlotjes voorbij. Drupjes in de neus spuiten zorgt voor meer problemen..
Woensdagavond mochten we ook langsgaan bij onze toekomstige onthaalmoeder.
Ze heeft vroeger nog als oppas gewerkt en is een aantal jaren gestopt maar bloed kruipt waar het niet gaan kan en ze is nu opnieuw begonnen, onder toezicht van Kind en Gezin.
Ze zullen met z’n vijven zijn, 2 kindjes rond 2 jaar, eentje van ongeveer anderhalf, Ilah met haar 6 maanden en de kleinste spruit is 3 maandjes jong. Ideaal gemixed vind ik want ik vermoed dat de oudere kindjes Ilah wel zullen meetrekken (helpen) in hun spelletjes.
Volgende week, na haar vermaanddag, mag ze al eens op test gaan. Maar ik geef eerlijk toe, ik zat er net niet met tranen toen we het hadden over papjes en slaapjes en Ilah intussen braafjes op een vreemde schoot zat alsof ze het allemaal allang had goedgekeurd.
Ik moet me erover zetten, iemand anders gaat voor haar zorgen en ze gaat dat goed doen. Voor ik het weet gaat ze Ilah’s maniertjes kennen, haar hongertjes- en slaapjestekens en gaat ze Ilah gezellig sociaal leren zijn.
Ik ben niet de eerste die door deze fase moet en zal zeker niet de laatste zijn. Voor papa Jurgen ligt het allemaal een beetje anders, hij werkt al voltijds en het enige verschil zal zijn dat niet ik maar een andere mevrouw voor haar zal zorgen.
Ja, mijn hartje begint al te nijpen, maar we proberen dezer dagen dubbel te genieten vooraleer ook ik weer achter m’n bureau plaatsneem terwijl Ilah de wereld verder ontdekt.
De deugnieterij zit alweer dik aan te komen.. vergeet die zieke dagen maar!
