Vanmorgen zijn we opnieuw naar de dokter geweest, het beterde niet echt en ik had het gevoel dat de aerosol een maat voor niets was.
Ilah hoest intussen meer en ze piepemuist al eens door haar neuseke. Soms rochelt ze als een oude vent en dat vonden we maar niks.
De dokter hoort echter niks piepen en het zit dus helemaal in neus en keel. Tijdens een niestbui na het aerosollen kwamen er behoorlijk wat snottebellekes af, maar voor de rest heeft ze eigenlijk geen verstopt neuzeke. De hoest klinkt me bekend, geen droge hoest maar echt met slijmpjes ook lijkt het wel.
Dan maar straffer spul voorgeschreven. Allemaal via de aerosol toe te dienen. Zoveel ml van dit, zoveel druppels van dat. Zoveel daags extra neusdruppels (dat wordt moeilijk) en dan zou het vele beter moeten gaan tegen het weekend.
Maar volgens de dokter kan het ook een klein allergietje zijn. Net zoals mama en papa een beetje hooikoorts of allergisch aan pollen, dat valt nog af te wachten.. maar zeker iets om te bespreken met Dr. Rummens.
Gaan we tegenwoordig met z’n drieën de dag beginnen met snotneuzen, prikkelkeel en -ogen.
Ziek of allergie, dit zal ze alvast doorstaan hebben tegen dat ze naar de onthaalmoeder mag/moet. Ilah geniet intussen van de extra aandacht..
Ons Ilahken zit aan de aerosol en dat heeft ze heel flink gedaan.
Gisteren klonken haar aandachtshoestjes een beetje anders en we zouden het in het oog houden. Door de babyfoon hoorden we gisterenavond echter ook een hoestje en deze was duidelijk niet aandachtvragend.
Vanmorgen gekreun tijdens het flesjedrinken en na een halve portie had ze er genoeg van. Begin van een dagje ellende bleek want het huilen hield niet meer op. Van papjes was vandaag helemaal geen sprake, melkje ging al moeilijk en dus maar beter niet aandringen. Ilah in bedje leggen zou voor beiden misschien een beetje rust betekenen, maar haar huiltje werd er niet beter op. Gelukkig ben ik eens gaan kijken want even later kwam er een fontein van melk uit haar mondje, alles ondergespuwd. Verse kleertjes waren aan de orde en ook de papa werd op de hoogte gebracht dat de mama aan het einde van haar latijn zat. Hoofdpijn, oorpijn en de voorraad geduld al ver op want er was geen helpen aan. Tegen de tijd dat papa de voordeur opendeed lag Ilah op m’n arm te ronken. Dit klonk niet goed vonden we beiden, een doktersbezoek niet te vermijden.
De dokter vond dat Ilah wel eens haar keeltje mocht opengooien maar in plaats daarvan was ze weer de braafste en curieuste kleine meid die je maar kan indenken. Na kort onderzoek mét friscostoksken bleek dat Ilah een kleine infectie heeft. Van de luchtwegen. Mama weet hoe dat voelt.. 2 maal per jaar.
Onze brave meid vond het aerosolmachien eerst wel iets raar, maar algauw wilde ze als vanouds alles in haar mondje steken. Onder goedkeurend oog van oma en opa onderging ze zonder problemen haar eerste 10 minuten onder stoom.
Het ging even later alweer beter en er kon weer een lachje af. In het parkje lag ze snel te spelen met haar vriendjes tot de slaap erop volgde.
3 maal daags aan de aerosol tot ze weer beter is.. en extra veel vertroetelen.
Vrijdag bij dr Rummens bleek alweer dat we een flinke kleine meid hebben.. Ilah is inmiddels 6,2 kilootjes zwaar en 63 cm groot. Groeien als kool zeggen ze dan.
Hoe het allemaal ging? Goed hé.. veel hebben we niet te vertellen. Ze heeft veel bijgeleerd de voorbije maand en haar papjes vlotten goed. Ze komt nog niet aan de voorgeschreven hoeveelheid (die oma nog steeds veel vindt: 150 gr) maar afhankelijk van het papje gaat het heel vlot tot iets minder vlot binnen. Ze heeft al wat smaakjes geprobeerd en buiten de worteltjes is vooral witloof-peer haar favoriet.
Ze maakt vele leuke en grappige geluidjes en gaat alle hoekjes en kantjes van haar stembanden af. Met haar lipjes maakt ze graag pruttelgeluidjes en haar tongetje maakt de raarste capriolen.
Haar mooie haartjes vallen langzaam maar zeker uit maar de nieuwe haartjes zijn ook al volop aan het meegroeien. Het prikje voor hersenvliesontsteking was snel vergeten en van de dokter mogen we ook met fruitpapjes beginnen. Hoeft zelfs niet eens de kwartjes van K&G te zijn, we moeten zelf maar zien hoeveel ze binnen neemt. Vanaf haar 6 maandjes mag ze ook vlezeke of visje in haar groentepapje hebben en volgens haar curves zit ze nog perfect op schema. Voorlopig gaan we nog verder met de Aptamil HA2 melk tot 6 maanden en dan zullen we wel zien..
Ik heb haar deze week ook definitief uit de Stokke draagmand gehaald. Ze is sterk genoeg om mooi (half) recht te zitten in haar zitje. Veel interessanter vindt Ilah want zo kan ze veel meer rondkijken en alles goed zien. Ze is dan ook een curieuzeneuze meid en zal, integenstelling tot in de draagmand, niet snel in slaap vallen. Ze moet al echt moe zijn om uiteindelijk toch de oogjes dicht te doen. Dan zet mama de zit wat achterover zodat ze toch nog makkelijk ligt.
Vandaag zijn we een mutsje gaan kopen want nu ze zo mooi in haar zitje past is het best haar hoofdje en oortjes een beetje te bedekken. Het is een tof mutsje met een klepje vooraan, perfect om haar oogjes te beschermen tegen de lentezon want net zoals de papa heeft ze het niet zo voor zonlicht in haar oogjes. (een fotootje volgt nog!)
Ze heeft ook weer 2 leuke tshirtjes gekregen van oma en opa en opa heeft ze zelfs gekozen! Ze zijn voor deze zomer en zijn eens niet roze maar geel-rood. Bijpassend broekje zou nog volgen naar het schijnt.
We hebben vandaag van een aantal mensen mogen horen dat het een “felleke” is, en lachjes mogen ook niet ontbreken. Mutsjes passen deed ze graag tot groot plezier van de winkelmadam en thuis gekomen heeft ze met een grote glimlach haar eerste fruitpapje binnengespeeld (half betterfood-start koekje en kwart appelsiensap). Morgen doen we er meteen appeltje bij, ik denk dat ze er heel snel mee weg zal zijn.
Als alles een beetje meezit gaan we volgende week nog eens langs bij de collega’s.
Ja, mama zijn is heel tof, maar ik mis het werk toch ook wel.
Nog een maandje…
Dit weekend was het volledig aan Jurgen om voor Ilah te zorgen.
Etentje geven, voor propere billetjes zorgen en vooral haar de hele dag bezig houden, uitgezonderd haar slaapmomentjes natuurlijk.
Ik zou intussen een quasi zorgeloos weekendje hebben.. was het plan.
Ilah heeft me, ondanks alle goeie zorgen van papa, toch nog graag in de buurt. En nu ze vollop van haar leuke ‘ik laat alles zonder verpinken vallen” spelletje geniet is het best dat er altijd iemand in de buurt is. Eens de voorraad uitgeput wordt er vaak luidruchtig om aandacht gevraagd en beginnen we gewoon opnieuw. Ook hoestjes, proestjes of semi-niestjes worden gebruikt om de aandacht te trekken.
Ik heb dus sinds lang nog eens kunnen ontspannen door aan een quiltwerkje te naaien, hoewel het toch regelmatig aan kant moest gelegd worden heb ik de smaak te pakken en hoop ik dat Ilah me enkele momentjes gunt om haar dekentje af te werken.
Het is heerlijk zo thuis te zijn en voor ons meisje te kunnen zorgen, maar ik begin het werk teveel te missen en wil wel eens iets anders.
Ik tel de dagen af en ben blij als Jurgen het zoals dit weekend dus, eens overneemt. Een kans voor hem om de verloren uren een beetje in te halen want het mag duidelijk zijn, Ilah’s kleine gewoontjes, geluidjes en aankomende hongertjes zijn toch een beetje zoeken voor hem.
Morgen is het weer aan mij, maar het zal een korte week zijn want vrijdag neemt Jurgen een hele dag verlof zodat hij namiddag mee naar de kinderarts kan.
Zo zal het toch nog snel 19 mei zijn, en tegen dan kijk ik waarschijnlijk uit naar de eerste momenten weer samen met ons meisje. Hopelijk denkt zij er dan ook zo over, als ze bij een toffe onthaalmoeder en andere lieve kindjes is geweest… maar dat is pas over een maand en intussen ben ik nog van dienst.
Volledig uitgeprikt heb ik niet dit weekend, maar Jurgen heeft toch veel uit m’n handen gepakt.
Het heeft eens deugd gedaan…
Vandaag word ik alweer 5 maandjes.. Deze maand heb ik veel bijgeleerd en ben ik flink gegroeid. Ik heb het mama (en papa) soms heel moeilijk gemaakt maar op andere dagen was ik dan weer het zonnetje in huis.
Mama en papa hebben alvast een sintemaarten cadeautje (van het werk) bovengehaald. Normaal is het pas vanaf 6 maanden maar omdat ik al mooi kan rechtzitten (met steun) mocht ik het al uitproberen. Ik zit fijn in m’n zeteltje, maar de speeltjes zijn nog onbereikbaar. Geen nood, papa speelt ook graag mee.. 🙂
Fijne vermaanddag aan mezelve!!
Mama heeft het deze week al geweten, ik zit in m’n 4,5 maanden sprongetje en in het ergste geval duurt dat 6 weken. Ik hou het nu toch al zo’n 2 weken vol, maar tussen de lastige momenten door ontdekken mama en papa dat ik weer nieuwe dingen kan.
Deze week was het op een dag zo erg dat mama aan papa heeft moeten vragen om naar huis te komen. Ik wilde van haar niet weten, was ontroostbaar en daardoor ook wel een beetje onhandelbaar. Bij papa was ik wel braaf en zo kon mama even bekomen.
Ik kan er niks aan doen, soms doe ik rare dingen zoals ineens onbedaarlijk beginnen huilen om dan meteen weer happy mezelf te zijn. Ik vind het ook leuk om m’n speeltjes weg te gooien, dan zwier ik met m’n armpje en vliegen m’n sleuteltjes weg, of m’neer de leeuw, of wat dan ook, als ik maar kan gooien. Dan begin ik wat te jammeren en te huilen en moeten mama of papa alles weer bij elkaar rapen zodat ik weer kan gaan zwieren.
Ik slaap ook niet zo graag meer in m’n parkje, sinds enkele dagen mag ik ook overdag in m’n bedje gaan slapen en soms slaap ik zo door dat ze me ‘s avonds moeten wakker maken voor m’n laatste flesje. Ik moet al heel moe zijn om nog beneden te slapen, dan val ik ineens in slaap tijdens het eten of spelen.
Ik kan ook vele nieuwe geluidjes doen en dan steek ik m’n tongske naar buiten maar mama en papa lachen dan heel hard. Maar ze babbelen ook wel veel terug, zonder tongske, en dan kunnen we wel even bezig zijn.
Soms brabbel ik zo luid dat mama zegt “de buren kunnen het ook maar geweten hebben”. Alleen vindt ze het niet tof dat ik zo zit te brabbelen tijdens het eten. Dan komt m’n papje weer naar buiten en geluidjes maken is toffer dan papje eten. Mama is het daar niet mee eens en zegt dat ik niet groot ga worden als ik niet beter papje eet…
Mama en papa hebben m’n speeltegeltjes verhuisd naar het midden van de living. Zo kunnen ze me beter in het oog houden en heb ik meer plaats.
Meer plaats om lekker aan rugkruipen te doen, voorlopig nog geen Olympische discipline, maar ik blijf oefenen. Ook iets nieuws dus, en vermits ik een “karaktertje” ben volgens mama doe ik het lekker zo: op m’n rugje en me stevig afzetten met m’n voetjes en al zwierend kom ik er ook. Ja, het is een hele techniek en waarschijnlijk geen zicht, maar snel ben ik wel!
Onderweg raap ik nog wat speeltjes bijeen om te pauzeren en dan zwier ik ze weg als ik verderkruip.
Mama zet me ook al eens op m’n buikje, ik begin dat wel leuk te vinden maar dan zwiert m’n pamperpoep de lucht in en lijkt het of ik ga parachutespringen en vooruit kom ik niet. Nee, dan toch liever op m’n rugje en ik weet nu hoe het moet! M’n rechterarmpje gestrekt houden en al m’n gewicht die kant op duwen en met een beetje hulp van mama rol ik weer in m’n vertrouwde houding.
Mama moet me nu dus nog meer in het oog houden… en wat heb ik nog geleerd?
Op mama’s schoot ga ik uit leunhouding zelf rechtop zitten (en mama houdt me dan vast).
Ik grijp met één hand, en geef door aan m’n andere hand.
Voel aan mama’s mond (en papa’s baard).
Ik steek echt alles in m’n mondje.
Trek m’n noukielap zelf van m’n hoofdje en lach als mama/papa kiekeboe zegt.
Ik lees graag kijkboekjes en eet ze nadien op.
Ik gaap en zucht mét geluid.
Ik ben een karaktertje, krijg ik niet genoeg aandacht begin ik te hoesten.
en vooral: Ilah is de naam! Zeg hem, en ik kijk je aan!
Ik lag op m’n speelmatje gezellig te spelen terwijl mama het avondetentje klaarmaakte.. ik was opeens zo moe gespeeld dat ik terplekke in slaap ben gevallen.
en mama heeft me laten liggen in het zonnetje!
Intussen zijn we zo’n 2 weken met papjes aan het experimenteren.
Ilah heeft al met enkele smaken kunnen kennismaken en de ene keer is het duidelijk veel lekkerder dan de andere keer.
Ze is begonnen met wortelpureetje en langzaam maar zeker begon ze door te hebben wat de bedoeling was. Na 5 dagen speelde ze zo’n 50 grammetjes binnen op heel korte tijd.
Na de worteltjes was het de beurt aan brocollipureetje. Maar dat was duidelijk veel minder.. de eerste keer wilde ze nog proeven maar de 2de dag liet ze duidelijk weten dat het niet moest voor haar. Een huilbui later besliste mama dat we dan maar iets anders zouden proberen en dat werd bloemkoolpureetje. Dat was alweer even wennen de eerste dag, maar na een dag of 2 werden opnieuw ongeveer zo’n 50 grammetjes binnengewerkt.
Dan maar eens proberen of ze tomaatjes lust? Ja hoor, ook deze papjes ginnen behoorlijk binnen, maar ze bleef weer steken op 50 grammetjes.
Vandaag heb ik haar nog eens wortelpapje voorgeschoteld, het blijkt haar favoriet te zijn want zonder al te veel problemen gingen de lepeltjes naar binnen.
Ze laat weten wanneer ze er genoeg van heeft, dan slikt ze niet meer maar duwt ze de pap weer naar buiten en houdt ze zelfs haar lipjes stijf op elkaar. De volharder zal misschien nog een beetje pap naar binnen krijgen, maar dan begint ze te brabbelen en vliegt alles in het rond of pakt ze naar het lepeltje om deze keer echt niet meer los te laten.
Ze heeft dus door hoe de lepeltjes werken, lust wel pap (met een klein beetje melkje in verwerkt) maar blijft voorlopig steken op zo’n 50 grammetjes.
Volgens Kind&Gezin zou ze toch aan zo’n 150gram moeten komen, maar dat zal niet voor meteen zijn en volgens haar dokter tot zo’n 200 gram, maar dat lijkt oma ook heel veel te zijn. Ik zal al blij zijn als we aan 100gram komen.
Morgen staat er courgettepuree op de menu, en vanavond wordt de voorraad weer aangevuld met knolselderpuree. In principe zijn m’n voorraadjes maar voor een dag of 2, vermits ze nu maar 1 portie binnenwerkt duurt het veel langer. Misschien krijgt ze er op een dag toch niet genoeg van en komt ze toch aan haar grammetjes? Voorlopig wil ze wel nog een flesje meteen na haar papje maar daar eet ze niet zoveel meer van, het lijkt meer en meer voor de vorm te zijn maar zolang ze niet voldoende pap eet krijgt ze dit er nog bij.
Ik vraag me af of ze in de opvang ook zoveel geduld hebben met de papjes, als ze er al de tijd voor kunnen nemen.. tegen dan zal Ilah ook al aan de fruitpapjes zitten.
Voorlopig nog geen zorgen om maken, we hebben nog anderhalve maand om het haar bij te brengen.