Na kerstavond gaan we vanavond voor de 2de keer buitenshuis met Ilah.
Eerlijk gezegd had ik kerstavond het liefst van al thuis gezeten, in Ilah’s vertrouwde omgeving, want ze zat volop in haar regeldagen en ik had voorspeld dat ze het heel zwaar zou hebben.
Het is een ononderbroken huilavond geweest. Niemand of niets kon troost brengen, en haar honger was behoorlijk groot. Gevolg: ik heb niet veel aan tafel gezeten, of toch niet gerust. De helft van de tijd heb ik melkje gegeven (en een beetje troost tegelijk) en tegen 11 uur ‘s avonds was ik doodop. Want wat velen vergeten: als je kindje zo ontroostbaar schreeuwt werkt dat ook op het gemoed en de hormonen van de mama.
Uiteindelijk is ze doodop in slaap gevallen in papa’s oude wiegje, maar tegen dan waren papa en mama ook doodop en wilden we graag naar huis.
Niemand durfde haar echter te storen in haar slaap en er werd al gesproken over blijven logeren, maar ik wilde haar in haar vertrouwde bedje leggen en nam het initiatief.
Van het wiegje naar de maxicosi in de auto en zo in haar bedje in de warme slaapkamer, ze heeft er helemaal niets van gemerkt en werd enkele uurtjes later wakker omdat ze hongertjes had.
We zaten dus volop in de regeldagen en was ik blij dat Jurgen thuis was, dan kon hij het even overnemen. Veel huilen, veel ongeregelde honger en bijhorende krampjes en minder slapen, je zou voor minder. Maar op een dag is dat allemaal voorbij en heb je de hele dag een engeltje die je alleen nog hoort als ze honger heeft (of ligt te dromen in haar slaap).
Hier en daar nog een moeilijke nacht met krampjes (wat heb ik weer verkeerd gegeten?) maar het ergste lijkt voorbij te zijn.
Vanavond worden we opnieuw bij Jurgen’s ouders verwacht, het drukke jaar 2007 achter ons latend gaan we 2008 tegemoet.
Ik hoop deze keer wat rustiger, met een lieve Ilah die lacht als ze iets heeft uitgespookt (pipi tussen 2 pampers in, melkje uitspugen…) en rustig kan slapen zonder krampjes of groeipijntjes. Een Ilah die weer een nieuwe omgeving en nieuwe gezichtjes in haar kan opnemen want haar zicht is tijdens de regeldagen flink vooruit gegaan, en een Ilah die al knuffelend het nieuwe jaar inzet.
Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn, en mijn belangrijkste goede voornemen is een goede mama zijn voor Ilah samen met haar papa en zorgen dat ze haar dagen onbezorgd en gelukkig doorkomt.. en wie weet zet ze haar eerste stapjes als we alweer een nieuw jaar tegemoet gaan.
Een fijn 2008 iedereen!
Aan iedereen een fijne kerst gewenst!
Van Ilah, Cindy en Jurgen
Ondanks de regeldagen waar ons meisje nu weer volop inzit, heeft ze ons voor de derde nacht op rij verrast.
Gisterennamiddag heeft ze zich om de 2 à 3 uurtjes gemeld voor een nieuw bordje eten, op den duur vroeg ik me af of er eigenlijk nog iets in voorraad was.. en dus bereidde ik me al voor op een nacht met weinig slaap en vele huilmomentjes want ook dat behoort tot de regeldagen.
Het was wat later dan de voorbije dagen, het ging al naar middernacht toen ze haar keeltje nog eens openzette voor hongertjes en niet meer voor krampjes. De buren konden het even niet appreciëren en zetten hun juke-box wijd open, maar dat zal niet vaak meer moeten gebeuren of de papa gaat behoorlijk kwaad worden..
Hongertjes dus en ze nam er uitgebreid haar tijd voor. We zijn uiteindelijk allebei even in slaap gevallen met Ilah tussen ons in, maar toch moest ze weer naar haar bedje. Zonder morren of tegenpruttelen werd ze weer warm ondergestopt en buiten enkele kreuntjes tijdens de nacht hebben we haar niet meer gehoord tot ongeveer half zeven vanmorgen. Scheetjes wegwerken en dan mama erbij roepen en een nieuwe dag is begonnen!
Dit hadden we helemaal niet verwacht.. zo snel.. hopelijk blijft ze dit volhouden want zo komt er toch langzaamaan regelmaat in haar uren. Ze begint ook meer en meer door te wegen de laatste tijd en dus waren we bij de CM een weegschaal gaan huren (10€ voor 2 maanden) zodat we haar toch een beetje kunnen bijhouden. Net voor ze in haar badje zou gestopt worden werd ze in haar nakie op de weegschaal gelegd: 3,900kg!
Ik had al zo’n vermoeden dat ze makkelijk naar de 4 kilootjes ging..
Misschien brengt de kerstman wel een extra cadeautje voor Ilah, maar dan moet ze wel lekker doorslapen want anders zouden we hem wel eens kunnen storen op zijn ronde.
Eindelijk mag ik laten weten dat ook ILAN de warmte van mama’s buik heeft ingeruild voor dit koude vriesweer.
Na veel geduld en gedoe is hij op 17 december dan toch ter wereld gekomen.. en ja voor zover ik weet is het puur toeval dat zijn naam heel erg lijkt op Ilah. Na bijna 9 maanden samen zwanger zijn en bolle buiken vergelijken kunnen we nu allebei genieten van onze spruitjes..
Het is een wolk van een baby en hij heeft ook een dotje haar meegekregen..
Gefeliciteerd Peggy en Chris en grote zus Faye!
Schaam op mezelve! Eergisteren een pizza gegeten wegens geen zin in boodschappen doen en geen zin in koken. Een hoofdbestanddeel van pizza is natuurlijk kaas en daar begint het dan.. we waren gisteren voorbereid op een hele dag krampen en een trieste Ilah met traantjes in de ogen (dat is iets nieuws sinds enkele dagen) maar uiteindelijk mogen we niet klagen, we hebben al erger meegemaakt, veel erger.
Om de trend verder te zetten kwam ze gisteren pas om de 4 uur langs om haar maagje te vullen.. haar aantal voedingen minderen duidelijk, maar ze eet dan ook wel heel erg goed.
Gisterenavond heeft ze rond half 10 van het ene huiltje (krampjes) vlot overgeschakeld naar het andere huiltje (honger) en dus heeft ze nog lekker uitgebreid gedineerd. Ze heeft zelfs zo goed gegeten dat ik geen drupje melk meer overhad aan één kant en toch wilde ze nog wat meer..
Met krampjes hebben we nadien ons bedje opgezocht maar de met de warmwaterkruik opgewarmde slaapzak deed wonderen.. nog de tut tussen de lipjes en even later was ze vertrokken..
Vannacht even na drieën hoorde ik wat kreuntjes en ja, het is zo haar uurtje om haar nachtvoeding te vragen. Eerst zelf nog een toiletstopje maken en dan zou ze wel echt hongertjes hebben.. maar toen ik terug in de slaapkamer kwam was het weer stil. Ik snapte er niks van en Jurgen lag gewoon lekker te slapen dus Ilah had zeker niet gehuild.
Er volgden nog wat kreuntjes maar Ilah lag gewoon te slapen en dus kroop ik ook terug onder de wol.
We hebben haar pas opnieuw vanmorgen gehoord, ze was aan haar ochtendritueel begonnen, namelijk scheetjes wegwerken (moet je meemaken!) en even later liet ze dan toch horen dat ze hongertjes had.. het was 6 uur!
Tegen de tijd dat de papa vertrok naar het werk had Ilah lekker gegeten, een boerke gelaten en alweer een verse pamper rond de billetjes gekregen. Na een kwartiertje krampjes wegwerken ligt ze nu alweer lekker te slapen terwijl de mama naar de mooie venten op tv kijkt (‘Music for live’ van Studio Brussel op Eén) en een pistoleetje met choco wegwerkt.
Wat betreft een nachtje doortrekken kan dit wel tellen..
Nu maar hopen dat ze niet extra veel honger heeft vandaag en dat we zulke nachten nog veel mogen meemaken..
Volgens de gegevens van Kind en Gezin zijn er sinds 11 november 1996 in Vlaanderen 5 meisjes geboren die de naam ILAH hebben meegekregen.
In de provincies Antwerpen en Vlaams Brabant (+ Brussels Hoofdstedelijk Gewest) waren er al 2, en nu is er in de provincie Oost-Vlaanderen ook eentje.
Mama en papa waren de laatste dagen blij dat ik niet veel last had van krampjes.
Ik kan dan onbedaarlijk schreien en doe daar heel veel verdriet mee omdat ze me niet kunnen troosten.
Knuffelen, op de arm nemen, tegen me praten, over m’n wangetje strelen of in m’n haartjes, niets helpt.
Uiteindelijk valt er wel een stilte, maar intussen heb ik mama en papa al wat paniekmomenten bezorgd. Soms huil ik zo hard dat ze denken dat ik geen adem meer krijg of ik verslik me weleens omdat er melkje terug opkomt en dan huil ik nog harder.
Het was nu alweer enkele dagen geleden maar gisterenavond was het nog eens zover: krampjes om U tegen te zeggen.
Ik had ook veel hongertjes (ik had ‘s namiddags een voeding overgeslagen volgens mama) en mama deed haar best maar op den duur wisten ze niet meer of ik huilde van de honger of van krampjes. Mama maakte zich ook zorgen om wat ze gegeten had, ze gaf zichzelf de schuld van mijn krampjes maar papa zei dat alle babietjes dit hebben..
Het was al slaapjestijd en tussen huilbuien in legde papa me in bedje. Maar dat heeft niet lang geduurd.. uiteindelijk is papa met mij beneden gaan slapen, ik in m’n parkje en hij in de zetel naast me. Mama lag alleen in bedje, maar zo kon ze toch wat bijslapen..
Uiteindelijk ben ik ook in slaap gevallen, maar rond 4uur kreeg ik toch weer gezonde honger. Papa terug naar boven en terwijl ik lekker lag te eten kon hij nog wat bijslapen naast mama en mij.
Mama heeft dan m’n pampertje ververst (pipi!) en me een flink boertje laten doen, en na wat geknuffel heeft ze me in bedje gelegd, met een klein hartje want ze was bang dat ik weer zou gaan huilen.
Ze heeft me een tutje gegeven en zo kon ik de lichte krampjes wegwerken.. mama is dan bij papa in bedje gekropen en pas vanmorgen rond 7 uur ben ik weer wakker geworden. Ik had nogal wat scheetjes weg te werken en heb zo mama wakker gemaakt, gelukkig maar want de wekkerradio werkte niet.
Papa heeft me mee naar beneden genomen en in m’n parkje gelegd en daar ben ik nog lekker blijven slapen tot 10u! Ik was wel half wakker geworden omdat ik helemaal schuin lag met m’n neusje half onder het dekentje en mama heeft me dan ook maar ineens te eten gegeven.
Vandaag ben ik dus weer een engeltje.. en ondanks de koude buiten denk ik dat mama en papa daarom nog eens een wandelingetje met me gaan maken..
of misschien toch eerder een dutje doen?
en doe je lekker wat warms aan om met mama en papa de kou te trotseren…
ik vond het alleen niet tof wanneer het over m’n oogjes schoof want dan zag ik niets meer van de vele kerstlichtjes..
Ons Ilah is intussen al een maandje (oud) geworden!
Wat gaat dat toch snel ..
Ze is heel braaf geweest op haar vermaanddag, maar vannacht en vanmorgen was het alweer veel minder. Telkens mama haar zinnen wil verzetten in huis zorgt Ilah dat zij alle aandacht krijgt. Hopelijk duren de krampjes niet meer te lang en kunnen we haar gerust te slapen leggen, want dat is vandaag nog niet veel aan de orde geweest.
Ook ik ben een week te vroeg geboren, maar wegens toch een beetje te licht veertje moest ik meer dan een maand in de couveuse. Nadien begon het nog maar voor mijn mama: moekesmelkallergie, koemelkallergie en uiteindelijk speciale poederkes bij de apotheker halen om toch nog flesjes te kunnen prepareren.
Nu blijkt uit de navelstreng dat Ilah toch ergens een allergie heeft overgenomen, hooikoorts wordt makkelijk van de mama doorgegeven aan haar kinderen, maar toen ik vertelde over mijn koemelkallergie na geboorte bleek het best te kunnen dat Ilah hier ook haar deel van heeft geërfd.
De krampjes en bijbehorende huilpartijen gaan op en neer en de gaviscon is een opdracht voor de mama om Ilah daarmee te confronteren maar de oplossing zou eenvoudiger kunnen zijn: mama wordt voor de duur van de borstvoeding alle melkproducten ontzegd, of toch aangeraden in zeer geringe mate te nuttigen. Dit zou de krampjes kunnen minderen om over de reflux maar te zwijgen.
Exit gaviscon en alle melkproducten, enter Davitamon D en de extra calcium voor mijn winterbaby.. gelukkig maar 4 druppeltjes per dag.
Wat een moeder zoal moet overhebben voor haar ‘poppemie’ (dixit de oma’s): 9 maanden lang allerlei lekkers ontzeggen wegens toxoplasmose, nu nog eens 3 maanden (als we dit volhouden) wegens borstvoeding.
Een veredeld dieet van een jaar… maar als het kan helpen, waarom niet hé.
Intussen doet ze het wel goed, alweer 70 grammetjes bijgekomen sinds vrijdag en aan het gezicht van de dokter te zien is ze toch al een flinke meid geworden op deze tijd.
« Previous Entries