Misschien vraag je je af of je een knip (episiotomie) nodig zal hebben tijdens de bevalling. Uiteraard is dit niet in alle gevallen nodig. Wanneer de druk in het geboortekanaal te groot is en het weinig elastische weefsel tussen de vagina en de aarsopening tot het uiterste gespannen wordt, verruimt de arts, gynaecoloog of vroedvrouw het geboortekanaal door een knipje te geven. Je kan een beetje inscheuren. Dit is niet erg of pijnlijk. Doorgaans geneest het vlugger dan een knip. Word je liever niet ingeknipt, zeg dit dan aan je vroedvrouw of arts. Zij kunnen indien mogelijk rekening houden met je wensen.
Het inknippen gebeurt met een schaar, onder plaatselijke verdoving of op het hoogtepunt van een wee, vlak voordat het hoofdje tevoorschijn komt. Is de bevalling gedaan en is ook de placenta geboren, dan wordt de knip volledig gehecht. Dit gebeurt onder lokale verdoving, tenzij je al een epidurale kreeg.
Na de bevalling moet de knip genezen. Je kan hier soms wat last van hebben. Gebruik dan de eerste uren een ijszakje om de zwelling te doen verminderen. Zorg ook voor een goede hygiëne en verzorging: spoel met zuiver water en vervang je maandverbanden regelmatig. Zo bevorder je het genezingsproces.
Ben je nu nog aan het werk, dan is het vanaf nu toch tijd om te stoppen. Je moet je krachten sparen voor de bevalling. Ook daarna is rust heel belangrijk.
Je hebt recht op 15 weken moederschapsrust en bij een meerling op 19 weken.
- Prenataal verlof of zwangerschapsverlof: 6 weken, waarvan 1 week verplicht. Voor een meerling is dat 9 weken, waarvan 1 week verplicht.
- Postnataal verlof of bevallingsverlof: 9 weken verplicht. Voor een meerling is dit 10 weken.
Het zwangerschapsverlof van 6 weken is iets wat je lichaam nodig heeft. Door extra te rusten kan je voorkómen dat je kindje te vroeg of met een te laag geboortegewicht geboren wordt. Een week voor de vermoedelijke bevallingsdatum moet je in elk geval stoppen met werken. Dit betekent dat je bij een eenlingzwangerschap maximaal 5 weken van je zwangerschapsverlof kan overdragen naar je bevallingsverlof.
Beval je vroeger dan verwacht, wanneer je nog aan het werk bent en dus nog voordat je zwangerschapsverlof van start gaat, dan verlies je de verplichte week prenataal verlof. De overige 5 weken zwangerschapsverlof mag je wel overdragen naar je bevallingsverlof. Zelfstandigen hebben in totaal recht op 6 weken verlof, met een prenataal verlof van maximaal 3 weken, waarvan 1 week verplicht. Bij meerlingen heb je recht op 7 weken.
Ben je zwanger van een meerling, dan heb je recht op 9 weken prenataal verlof. Net als bij een gewone zwangerschap moet je een week voor de bevalling stoppen met werken. De overige weken zijn aan dezelfde regels onderworpen als bij een eenling. Dit betekent dat je maximaal 8 weken van je zwangerschapsverlof kan overdragen naar je bevallingsverlof.
Enkele weken voor de bevalling verandert de positie van je baby in je buik. Het hoofd van je kindje daalt immers vóór de bevalling al in in het geboortekanaal. Is je baby nog niet ingedaald, maak je dan geen zorgen. Soms gebeurt de indaling pas vlak voor de weeën of tijdens de bevalling.
Zegt je arts, gynaecoloog of vroedvrouw dat je baby nog beweeglijk is boven de bekkeningang, dan wil dit zeggen dat je kindje nog hoog in het geboortekanaal zit.
Naast de maandelijkse afspraak met ons digitaal fototoestel hebben we onlangs ook een professional aangesproken om toffe fotootjes van mijn (enorme) buik te maken. We zijn vrijdag langs mogen gaan om het resultaat mee naar huis te nemen.. 6 mooie foto’s waar we nu nog de moeilijke keuze uit moeten maken voor een vergroting op doek.
We zijn nog net niet in de langverwachte novembermaand maar toch zijn er al een aantal kindjes die niet konden wachten…
Op het (kindjes verwacht voor) november-forum op 9maand.be zijn er nu al 4 kindjes die hun keeltje hebben opengezet en er worden deze week nog enkele nieuwe wereldburgers verwacht.
Vroeger dan voorzien, ingeleid of met keizersnede, 3 jongetjes en 1 meisje konden niet langer wachten.
Gisteren zijn Jurgen en ik naar de gyné geweest, het was nog maar 2 weken geleden maar ik was toch blij dat ik alweer kon gaan. We zijn misschien zo’n 10 minuten bij haar binnen geweest, en het enige dat we kunnen melden is dat Kleine Beer op een mooi gewichtje van zo’n 2,8kilo zit en nog steeds klaar ligt om gelanceerd te worden. Mijn bloeddruk ligt iets hoger wat normaal is en m’n plasje was ook in orde (denk ik want geen nieuws is goed nieuws).
Op de echo is niet zoveel meer te zien: hoofdje, zoeken naar het buikje en het dijbeentje opmeten. De gemiddelden gaven aan dat alles op schema zit en daarmee was het onderzoek voorbij.
Dr. Kathleen wist ook nog te vertellen dat ik m’n volgende afspraak op 9 november zeker nog zal halen.. wat dan weer een geruststelling was voor Jurgen. Tot dan kan hij alvast met een gerust hartje gaan werken. 😉
Intussen heb ik helemaal geen last meer van m’n heupen, enkel na een wandelingetje of lang stilstaan krijg ik weleens last van m’n voeten. ‘s Nachts is het wel moeilijker om me te draaien en een kussentje onder m’n buik is een noodzaak. Daar tegenover staat dan weer dat ik al een hele week maar 1 keer ben moeten opstaan voor een plasje en deze nacht zelfs niet. 😀
Vanmorgen op de markt heb ik wat kerststof gekocht. Een mooi stofje met de normale prijs van 16€/meter was vandaag te krijgen voor 5€/meter. Zo heb ik meteen iets te doen de komende weken. Ik ga voor onze kussens in de living overtrekjes maken om nog net iets meer in stemming te komen. Samen met nog wat borduurwerk moet dat de wachttijd (alvast tot 9/11) wat verzachten.. 😉
We zijn ook even langs de Cocinella geweest want het werd zo stilletjesaan tijd om iets te gaan bestellen. We hadden centjes gekregen van mijn ouders om de Stokke Xplory te kopen voor Kleine Beer en dus ben ik die vandaag gaan “reserveren”. Vrijdag mogen we naar de winkel om nog eens de hele uitleg te krijgen en hem dan mee naar huis te nemen..
en langs alle kanten krijg je dan te horen…
“Het kort af hé”
Hoe verder je zwangerschap gevorderd is, hoe meer vragen je zal hebben rond de eigenlijke bevalling. De geboorte is letterlijk de overgang van de vertrouwde omgeving van mama’s buik naar de buitenwereld: een ingrijpende gebeurtenis voor je kindje!
Het is belangrijk om met je arts, gynaecoloog of vroedvrouw je wensen over de geboorte te bespreken.
Hoe je bevalt hangt af van je eigen voorkeur, de plaats van de bevalling en de gewoonten van je arts, gynaecoloog of vroedvrouw. Tijdens de arbeid zal je vroedvrouw je helpen een houding aan te nemen die de bevalling vlotter doet verlopen. Vaak is dit zijligging met het onderste been gestrekt, het bovenste been opgetrokken en ondersteund met een kussen. Je buik rust op de matras. Je onderste arm leg je aan je rug, de bovenste gebogen voor je gezicht.
Sommige vrouwen verkiezen een zittende houding op een stoel, op het toilet of op de rand van het bed. Eventueel kan er een grote zitbal worden gebruikt. Een andere mogelijkheid is op armen en knieën, al leunend op een stoel of zetel. Enkele kussens tussen je armen steunen je bovenlichaam. Een aantal vrouwen lopen liever rond en zoeken tussendoor steun tegen een muur, kast of deur.
Ook tijdens de bevalling zelf heb je verschillende mogelijkheden: liggend, zittend of hurkend. Bespreek dit met je arts, gynaecoloog of vroedvrouw.
Veel vrouwen verkiezen om natuurlijk te bevallen. De pijn en de spanning worden in dat geval niet weggenomen door een medisch verdovend middel.
Wat helpt er dan om je te ontspannen?
Luister naar je favoriete muziek. Je mag je eigen cd-speler meebrengen, maar heel wat kraamklinieken kunnen daar zelf voor zorgen.
Gebruik vooraf aangeleerde ademhalings- en ontspanningstechnieken.
Laat je rug, voeten en benen masseren met massageolie.
Vraag om een douche, ligbad of hydromassagebad te mogen nemen. Warm water verlicht immers de pijn en helpt je om te ontspannen. Zo worden de weeën beter opgevangen.
Bespreek wel vooraf de mogelijkheden. Je arts, gynaecoloog of vroedvrouw zal je hier tijdens de bevalling verder bij begeleiden.
Schaam je vooral niet om te roepen, te schelden of te vloeken. Probeer negatieve uitspraken zoals ‘ik kan niet meer’ bewust te vervangen door ‘ik kan nog, ik zal je helpen om geboren te worden.’
De pijn tijdens een bevalling is een van de zwaarste pijnen die er bestaan. Kan je het echt niet meer verdragen, dan mag je altijd een pijnstiller vragen. Er zijn heel wat mogelijkheden, een epidurale verdoving is de meest voorkomende. Hierbij brengt een anesthesist een naald in tussen je wervels ter hoogte van de lenden. Via een katheter wordt een verdovingsmiddel ingespoten rond het ruggenmerg. Je onderlichaam wordt hierdoor tijdelijk gevoelloos. Het slangetje blijf ter plaatse, zodat men op elk moment verdovingsmiddel kan bijgeven. Op die manier maak je de bevalling bewust mee en kan je nog reageren op aanwijzingen van je verloskundige, zonder dat je pijn hebt.
Andere middelen om de pijn te bestrijden, zoals accupunctuur, hypnose en yoga, worden veel minder gebruikt.
In enkele kraamklinieken in Vlaanderen kan je ook onder water bevallen. Dit laat de bevalling vlotter en pijnlozer verlopen. De overgang van je baarmoeder naar de buitenwereld verloopt voor je kindje op die manier ook geleidelijker dan bij een gewone bevalling.
Soms moet de bevalling via een keizersnede gebeuren. Je weet dit niet altijd op voorhand, want soms is een spoedkeizersnede nodig. Weet je gynaecoloog dit wel vooraf, dan zal hij je zeker inlichten. Bij een keizersnede wordt je kindje operatief via de buik en niet via de vagina geboren. De insnijding is meestal horizontaal vlak boven de schaamstreek. Een volledige verdoving is mogelijk, maar ook een epidurale verdoving kan. In dit laatste geval maak je de geboorte van je kindje veel bewuster mee.
De sfeer waarin je baby geboren wordt is heel belangrijk. Het is voor hem een ingrijpende verandering. Hij komt plots terecht in een killere wereld vol harde geluiden en fel licht! Ook het contact tussen mama, papa en baby moet gerespecteerd worden. Vraag zeker om je baby zo vlug mogelijk na de geboorte in je armen en tegen je borst te leggen. Wil je borstvoeding geven, leg je kindje dan zo vlug mogelijk aan. Zo komt de melkproductie sneller op gang.
Tijdens de bevalling voelt je partner zich soms machteloos. Toch kan hij heel wat steun bieden:
Troost je vrouw, monter haar op en moedig haar aan.
Zorg dat je zelf ontspannen, geduldig en begrijpend bent. Neem het niet persoonlijk op als je vrouw afwijzend reageert.
Help je partner om zich te ontspannen door haar te masseren en mee te ademen tijdens de weeën.
Zoek mee naar een comfortabele houding en vang samen de weeën op.
Zorg ervoor dat je vrouw het warm genoeg heeft.
In deze laatste weken maken je baby’s bijnieren heel wat cortisone aan. Dit hormoon doet de longen rijpen en bereidt ze voor op de eerste hap lucht.
Kleine Beer’s darmpjes zijn gevuld met een donkergroene substantie (het meconium). Deze ‘darmpek’ is een mengeling van uitwerpselen, samen met fijn lichaamshaar (het lanugo), pigment en cellen uit zijn darmwand. Dit is de allereerste ontlasting van je baby. Ze kan tijdens de geboorte of erna naar buiten komen.
Vanmorgen was het even moeilijk.. eerst Jurgen wakker krijgen en hem naar beneden jagen en dan zelf weer indommelen. 🙂
Even heb ik getwijfeld deze week, maar uiteindelijk heb ik geen verlof genomen en ben de volle week naar Brussel getreind. Met de nodige problemen natuurlijk dankzij de koperdraaddieven, spooronderbrekingen, mistige ochtenden.. we hebben kort gezegd deze week zo’n anderhalf uur vertragingen bij elkaar gespaard.
Blij dat het weer weekend is om dan aan de laatste werkweek te beginnen.. het komt snel allemaal dichterbij en voor ik het weet ga ik ‘rustig’ thuis zitten filmpjes kijken, borduren en eens naar het slechte weer buiten kijken terwijl ik gezellig naast de stoof zit te wachten op een teken van Kleine Beer. 🙂
Gisterenavond hebben we gemerkt dat die opnieuw van plaats is veranderd. Enkele weken geleden lag ons buikbewonertje links, vorige week op de echo bleek dat het gewoel niet voor niks was geweest en ons volledig pakketje naar rechts was verhuisd. Het zou ons niet verbazen dat gyné Kathleen ons vrijdag zegt dat het boeltje weer links ligt want m’n buikvelleke werd gisterenavond zwaar op de proef gesteld, zo ontstaan dus nieuwe bergketens en heuvellandschappen.. 😉
Tijdens het stappen voel ik duidelijk het hoofdje zitten, zolang ze niet beginnen headbangen valt dit ook allemaal mee, maar soms heb ik ook het gevoel dat ze al eens een duwtje proberen.. nog eventjes geduld.
Op naar het weekend!
Waarschijnlijk heb je nu al beslist waar je wil bevallen: thuis of in de kraamkliniek. Je kon dit tijdens de voorbije maanden uitvoerig bespreken met je arts, gynaecoloog of vroedvrouw. Ook je partner is betrokken partij.
Toch zetten wij de twee mogelijkheden nog even op een rijtje.
Bij een bevalling in een kraamkliniek ben je er zeker van dat alles bij de hand is. Dit geeft je een gevoel van veiligheid. Heb je al kinderen, dan ben je in de kraamkliniek ook zeker van een rustperiode na de bevalling. Een bevalling in de kraamkliniek wordt zeker aangeraden door je arts, gynaecoloog of vroedvrouw als er een risico bestaat voor jou en/of je kind.
In welke gevallen is een bevalling in de kraamkliniek te verkiezen?
Je hebt een ziekte of aandoening, bv. hart- en vaatziekte, hoge bloeddruk, tuberculose, astma, diabetes, ernstige bloedarmoede, epilepsie, enz. Je hebt bij een vorige zwangerschap of bevalling heel wat problemen gehad. Je bent zwanger van een tweeling of je hebt een voorliggende moederkoek of je hebt last van bloedingen. De bevalling lijkt problemen te gaan geven..
Als je ervoor kiest om in een kraamkliniek te bevallen, neem er dan vooraf contact mee op. Zo kan je al kennismaken en praten over wat er gaat gebeuren. Tijdens de informatieavonden “Kind op komst” van Kind en Gezin krijg je zelfs een rondleiding in de verloskamer en/of op de kraamafdeling.
Meestal blijf je na de bevalling enkele dagen in de kliniek om even te bekomen. Toch is het mogelijk om al sneller naar huis te gaan. Blijf je hoogstens 2 nachten in het ziekenhuis, dan noemt men dit ‘bevallen met kort ziekenhuisverblijf’ of ‘poliklinisch bevallen’. Ga in dit geval vooraf na of je thuis de nodige medische verzorging kan krijgen tijdens de eerste dagen na de bevalling. Is er een arts of vroedvrouw die deze taak op zich kan nemen? Informeer even bij je huisarts of kijk in het telefoonboek onder de rubriek ‘Vroedvrouwen’.
Kies je voor een thuisbevalling, ga dan na of er voldoende voorzieningen zijn in je omgeving. Is er een arts of vroedvrouw die je kan bijstaan bij de bevalling? Kan een gezinshulp je huishouden en je andere kinderen even overnemen? Heb je contact opgenomen met de kraamkliniek voor het geval je er toch naartoe moet? Zorg met andere woorden dat de bevalling goed wordt voorbereid. Dit biedt veiligheid en geborgenheid voor jou, je partner en jullie kind(eren). Het voordeel van thuis te bevallen is dat je in je vertrouwde omgeving bent en dit met de personen die je zelf kiest.
Of je nu in de kraamkliniek bevalt of thuis, de eerste dagen en weken zullen redelijk zwaar zijn. Krijg je voldoende steun van je partner en/of familie, buren en vrienden? Zij kunnen eventueel wat huishoudelijke taken van je overnemen. Het is immers belangrijk om voldoende te rusten en om samen met je partner te genieten van jullie kindje. Heb je extra hulp nodig, dan kan je een beroep doen op de diensten voor gezinshulp. Deze diensten beschikken vaak over kraamverzorgsters die speciaal opgeleid zijn om gezinnen met pasgeboren kindjes te helpen. Hoeveel je hiervoor moet betalen, hangt af van je inkomen. Meestal betaalt het ziekenfonds een deel van de kosten terug. Ook sommige hospitalisatieverzekeringen geven een tegemoetkoming. Neem voor de geboorte al contact op met deze diensten. Je vindt ze in het telefoonboek onder de rubriek “gezinszorg”.
Kleine Beer blijft maar groeien en verdikken. Dit wil echter niet zeggen dat alles al is ‘afgewerkt’. Vooral zijn immuunsysteem is nog onvoldoende ontwikkeld. Om dit op te vangen beschermt de placenta hem tegen allerlei ziekten waar jij ook antistoffen tegen bezit, bv. griep, bof, rodehond. Geef je borstvoeding, dan blijft je kindje ook na zijn geboorte antistoffen van jou ontvangen.
Je baby is nu ongeveer 44 cm lang en weegt 2,7 kg.
Het was me het nachtje wel.. 3 keer ben ik naar beneden gestrompeld en 3 keer weer zuchtend in m’n bedje gekropen.
Jurgen heeft er andermaal helemaal niets van geweten, ook niet toen ik m’n nachtlampje aanstak om m’n kriebelbuik in te smeren. Ja, dat komt er ook nog eens bij.. een gevoelige huid op m’n buik en bovenbenen zorgt ervoor dat het zalfverbruik spectaculair is gestegen. M’n potje uiercrème zou anders nog lang hebben meegegaan, nu zie ik het elke dag vingerdik minderen. 🙁
Vanmorgen moest ik zelfs een por geven aan m’n bedgenoot want de wekkerradio kweelde en er kwam geen beweging in de alerte toekomstige papa (of is het toekomstige alerte). 😉 Ik was stikkapot en had het gevoel dat ik nu pas echt m’n slaap kon beginnen. Maar opstaan was de boodschap want het is maandag en m’n 2de laatste werkweek is gestart.
En hoe..
Ik wilde me zoals elke morgen op m’n linkerkant uit bed laten rollen, maar enorme krampen verhinderden me op te staan, laat staan te bewegen. Daar lag ik dan, Jurgen beneden en ik lag op m’n bed kennis te maken met m’n eerste harde buik, oftewel de befaamde “voorweeën” of ook wel “oefenweeën”. 🙁
Zodra de pijn minderde probeerde ik toch maar op te staan en nu was het helemaal strompelen. Een keiharde buik met intern gewoel en bijbehorende krampen is niet mijn idee van een mooi dagbegin. Mijn ochtendritueel werd er niet makkelijker op want ik bleef walgen terwijl m’n maag intussen meer dan leeg was.
Onderweg naar het station kreeg ik ook nog eens te maken met steekjes rond de lies en ik was dus blij dat ik in een 1ste klas treincoupé kon zitten.
De rest van de voormiddag kwamen en gingen de krampen, en er zat duidelijk beweging in m’n buikbewonertje. Rare bewegingen (indalen?) en af en toe toch nog een stevige stamp hebben me binnengehouden tijdens de middagpauze.
De jeuk is er door de dag niet minder om geworden, het liefst zou ik alle kleren uittrekken en me overal willen krabben, maar dat maakt het alleen maar erger.
Zodra de klok 16uur aangeeft ben ik op weg naar huis.. geen minuut langer hou ik dit vol en bovendien ben ik door de weinige nachtrust heel erg moe. Daarmee misschien dat alles wat pijnlijker aanvoelt want uiteindelijk is het niet meer dan een soort “menstruatiepijnen”, en die zijn/waren we wel gewoon.
Papa Jurgen heeft andere zorgen. Sinterklaas is langsgeweest op het werk en de speeltjes moeten nu natuurlijk uitgetest worden.. 😉
Mama en papa zijn donderdag alvast naar de Materniteit in het ziekenhuis geweest. Ze werden er verwacht voor een rondleiding en uitleg over de opvang tijdens de bevalling.
Ik was niet de enige Kleine beer, er liepen zo’n 10 dikke buiken rond en de ene was al net zo levendig als de andere. Ik heb ook niet stilgezeten, ondanks mama’s handje op haar buik om me te kalmeren vond ik het tof om te weten waar ik zou geboren worden en dat liet ik graag weten. 🙂
Vrijdag zijn mama en papa opnieuw naar het ziekenhuis geweest en dit keer werden ze verwacht bij dokter Kathleen. Net voor ze binnen mochten kwam de dokter zeggen dat ze eventjes weg was en ja hoor.. weer een bevalling! Mama had al zo’n voorgevoel gehad en gelukkig had ze papa een Cha-cha laten kopen in het winkeltje, dan kon ze haar honger nog een beetje onderdrukken.
Een uurtje later dan voorzien mochten we dan toch binnen.. mama liet weten dat ze wat last heeft van haar heupen (normaal) en dat ze enorme jeuk heeft en rode plekjes op haar buik (door het uitrekken van de huid en de hormonen) en daar mocht ze haar een zalfje voor gaan halen. Mama heeft enkele minieme striempjes net onder haar navel maar daar heeft het niets mee te maken.
Mama’s plasje was weer ok en de weegschaal gaf aan dat ze in totaal zo’n 12 kilo is bijgekomen.. dan mocht ze zich neerleggen op tafel voor een kort inwendig onderzoek en een “kweekje”. Dat deed wel even zeer en dat liet ook ik merken want ik vind het niet fijn als mama zo zeer wordt gedaan. 🙁 Het was echter al snel vergeten toen ik nog eens in beeld kwam. Mijn hoofdje eerst, dan m’n ruggegraatje en m’n voetjes. M’n dijbeentje werd gemeten en ook m’n ronde buikje. M’n hoofdje ligt nog steeds naar beneden en m’n billetjes lekker hoog, alleen ben ik van de linkerkant lekker naar de rechterkant gewoeld..
3 weken geleden was ik nog “een kleintje” met ocharme 1,5 kilootjes en had ik 2 weken achterstand. Mama en papa wilden wel eens weten hoe het nu zat en of ze extra kleine kleertjes moeten bijkopen voor mij.
De dokter liet weten dat ik helemaal op schema ben nu: zo’n 2,5 kilo en dus een ideaal pakketje voor m’n bijna 35 weken! Mama en papa blij natuurlijk, dat was fijn nieuws. 😀 Van de 2 kilo’s die mama is bijgekomen is de helft van mij..
Binnen 2 weken worden ze opnieuw verwacht bij dokter Kathleen, het zijn dan ook mama’s laatste werkdagen, dan kan zij lekker rusten en ik nog heerlijk buikwoelen.. 😉
Je moet nu waarschijnlijk vaker op controle bij je arts, gynaecoloog of vroedvrouw. Aarzel niet om je vragen met hen te bespreken. Misschien word je in deze laatste weken voor je bevalling overvallen door allerlei emoties: zal alles wel goed verlopen? Is mijn kindje wel gezond? Zal ik het ouderschap wel aankunnen? Het is normaal dat je twijfelt, maar blijf er niet mee zitten. Praat erover met je partner of iemand anders die je vertrouwt.
Je vraagt je misschien af of je een lavement krijgt vóór de bevalling. De keuze ligt in principe bij jou.
Wat zijn de voordelen van een lavement?
De bekkenbodemspieren zijn meer ontspannen. Hierdoor verloopt de bevalling vlotter. Op het moment dat het hoofdje van je baby door het geboortekanaal komt, drukt het de inhoud van de endeldarm naar buiten. Als je voordien een lavement hebt gekregen, dan zit er niets meer in je endeldarm. De kans op infecties is kleiner. Moet je geknipt worden, dan brengt dit wat ongemakken met zich mee. Je zal dan blij zijn dat je nadien even niet naar het toilet moet.
Momenteel kan nog niet precies gezegd worden hoe zwaar en hoe groot je kindje zal zijn bij de geboorte. Er wordt een berekening gemaakt met een echografie. De diameter van het hoofdje, de omtrek van de buik en de lengte van het dijbeen worden gemeten. Toch kan het uiteindelijke resultaat nog 225 g hoger of lager liggen dan de schatting. Je baby, de placenta en het vruchtwater zijn immers nog in volle groei.
Je krijgt altijd de raad om voor je bevalling goed te rusten en te genieten van je nachtrust want eens Kleine Beer er is is er geen sprake meer van rust. Welke nachtrust vraag ik me dan af, bedoel je de lichte slaap tussen de plasbeurten door?
Vannacht was weer een sterk staaltje van hoe ik het liever niet heb… 🙁
Tijdens ‘De Slimste mens ter wereld’ werd m’n buikje nog eens goed ingesmeerd (het is nu meer dan ooit nodig wegens toch nog striemvorming) en m’n voetjes gemasseerd en even later lag ik doodmoe in m’n bedje terwijl Jurgen nog even op de pc bezig was.
Lang heeft m’n slaap niet geduurd, iets na enen werd ik wakker wegens hoogdringend plassen. De kine heeft ons indertijd wel aangemaand om onze spiertjes te gebruiken, maar ook die zijn beperkt inzetbaar. 😉
Klaarwakker kruip je 10 minuten later terug in je bedje en probeer je de slaap te vinden. Tussendoor word je nog eens halvelings wakker telkens je van kant veranderd (inclusief knie- en buikkussens). Tegenwoordig is dat een hele opgave en systeem om je simpelweg eens van je linker- naar je rechterzij te verplaatsen.
Rond 3 uur werd ik opnieuw wakker, ik had wat raar gedroomd en had bovendien een zure keel. Zuuroprispingen dus, midden in m’n slaap.. en bovendien wat buikkrampen bij het rechtstaan. Misschien hadden we beter geen pannekoekjes meer gegeten, maar ik had er zo’n zin in dat ik toch heel de nacht van zou hebben gedroomd.
Weer naar beneden om een glaasje melk, en meteen ook maar een plasje doen.
Jurgen had intussen heel wat te vertellen want die lag te brabbelen in zijn slaap en zodra ik hem vroeg nog eens te herhalen wat hij zei viel hij stil.. 🙂
Veel te moe om er zelfs eens mee te lachen ben ik terug in slaap gevallen, wat verbazend vlot ging om zo’n 2 uur later weer met een volle blaas naar beneden te strompelen.. nachtrust?
Vanmorgen hoorde ik heel in de verte een wekkerradio, k’heb me nog eens diep onder m’n deken weggestoken. Veel te vroeg en nog veel te donker om al op te staan, toch?
Zij die me kunnen zeggen waar ik dus tegenwoordig de nodige nachtrust kan vinden mogen het altijd laten weten..
« Previous Entries