Er wordt meer bloed door je lichaam gepompt en je hart gaat 15 tot 20 keer per minuut sneller en krachtiger slaan. Dit blijft zo gedurende de rest van je zwangerschap.
Je maakt meer bloed aan. De hoeveelheid plasma en bloedcellen stijgt. Om die reden heb je nu een grotere behoefte aan ijzer. Het aantal rode bloedcellen stijgt echter in mindere mate dan de hoeveelheid plasma, waardoor je bloed wat verdund wordt. Hierdoor kan er een lichte vorm van bloedarmoede optreden. Dit is een normaal verschijnsel. Een gevarieerde voeding met voldoende vlees, graanproducten, peulvruchten en groenten zorgt meestal voor een voldoende ijzerinname.Doordat je baby groeit, komt de fundus (de bovenkant van je baarmoeder) boven je bekkenrand uit. Je gynaecoloog, arts of vroedvrouw kan je buik betasten en zo voelen hoe je baby zich ontwikkelt.
Vooral ’s avonds kan je last hebben van vochtopstapeling, gezwollen voeten en handen én een zwaar gevoel in de benen. Deze ongemakken zijn grotendeels te wijten aan de toename van het vocht tijdens je zwangerschap. Vooral de laatste maand kan je zichtbaar opzwellen. Ook je gezicht kan dan dikker worden.
Je kan last krijgen van spierkrampen in je kuiten en voeten, vooral ‘s nachts. De oorzaak ervan is onduidelijk.
Hoe kan je krampen verhelpen?
- Doe rekoefeningen.
- Masseer je kuiten van onderen naar boven of schudt ze los.
- Loop blootsvoets op de koude vloer.
- Slaap met je voeten iets hoger.
- Vraag advies aan je arts (hij of zij zal je eventueel magnesium en vitamine B6 voorschrijven).
- Je partner kan je bij krampen als volgt helpen: hij tilt met de ene hand je voet op en met de andere hand strekt hij je tenen voorzichtig in de richting van je scheenbeen.
De huid van Kleine Beer is doorzichtig en de bloedvaten zijn duidelijk te zien. Ook de botten zijn goed zichtbaar en worden harder.
Zijn lichaam is bedekt met fijn donshaar, lanugo genoemd.
Rond deze periode kan je baby al op zijn duim zuigen. Met een beetje geluk kan je dit zien op de echografie. Je baby kan zijn duim nu afzonderlijk bewegen, onafhankelijk van zijn andere vingertjes.
Zijn armpjes kan hij al plooien. De vingertjes kunnen zich sluiten en een vuistje maken. Maar al deze bewegingen worden nog niet door de hersenen geregeld.
Gisteren zijn we bij de eerste onthaalmoeder langs geweest. Voorlopig werkt ze nog als vervanger/hulp bij een andere moeder, maar in september start ze zelf in haar huisje dat zo’n 5 minuten stappen van ons afligt.
Ze heeft zelf een dochter (Amber) van 8 en die heeft al beloofd om te helpen met de kindjes.. 😉 maar zelf is ze ook al volop bezig met installeren, vooral speeltjes en boekjes had ze al in huis, en dat zag er allemaal tof uit. Ze hanteert ook het boekjes-systeem: elk kindje heeft een boekje waar ze elke dag in noteert wat ze gedaan hebben, gegeten en hoe ze zich voelen (met smiley-stickers) zodat de ouders weten wat hun kindje heel de dag heeft uitgespookt zonder mama en papa.
We hebben er uiteindelijk toch wat langer gezeten dan gedacht, en ik zie het helemaal zitten. Het is te zeggen, als ik kleine beer dan toch moet afgeven, liefst bij iemand zoals deze onthaalmoeder. De belofte dat ze heel creatief met de kleintjes zou omgaan is voor mij heel belangrijk, en ze hebben er een terrasje en een tuin, zo kunnen de kleintjes ook veilig buiten spelen, want het is een gesloten tuin. (Het is een soort wijkje met x-aantal huizen die allemaal op 1 gemeenschappelijke ‘binnentuin’ uitkomen en het onmogelijk is van de tuin de straat op te lopen). Ze werkt niet op woensdag, maar dat zijn dingen om later te regelen…
Kort gezegd, de keuze is gemaakt. Jurgen wil nog even langs bij de andere onthaalmoeders, maar die wonen een eindje verder en ik zal toch moeilijk van mijn gedacht te brengen zijn. 🙂
Het zal snel mei 2008 zijn vrees ik.. 🙁
Je voelt je nu beter, zeker als je last hebt gehad van misselijkheid en braken.
De schommelingen in je hormoonspiegel worden kleiner. Hierdoor voel je je emotioneel veel minder kwetsbaar.Het risico van een miskraam is sterk afgenomen.
De grootte en de vorm van je borsten veranderen. Tijdens de eerste weken van je zwangerschap waren ze soms pijnlijk en geïrriteerd. Nu worden ze zwaarder, knobbelig en gezwollen doordat de melkklieren en melkkanalen zich ontwikkelen. De adertjes vlak onder het huidoppervlak worden duidelijker zichtbaar.
Nu je borsten groter worden, mag je niet vergeten ze in te wrijven met amandelolie of een hydraterende crème. Zo voorkom je striemen of striae. Dit zijn roodpaarse strepen die ontstaan doordat het onderliggende weefsel te ver wordt uitgerekt.
Er groeit stilaan een band tussen jou en je kindje. Daarom is het belangrijk dat je je kindje al vóór de geboorte “knuffeltâ€.
Je kan je inschrijven voor haptonomische zwangerschapsbegeleiding. De haptonomie gaat ervan uit dat je baby in je buik al gevoelservaringen opdoet die bepalend zijn voor zijn latere leven. Hier leer je, samen met je partner, contact te zoeken met jullie kindje. Dit gebeurt door het aanraken van je buik. Je leert je kindje kennen doordat je voelt en “luistert†hoe je baby zich gedraagt.
Maar je kan ook zelf aan haptonomie doen: kies een makkelijke houding, leg je handen op je buik, de handen van je partner op de jouwe, of omgekeerd. Beweeg de handen zachtjes om de baby te voelen. Zo schep je een eerste band met jullie kindje.
Ook bij zwangerschapsyoga maak je contact met je baby, maar dan van binnenuit. Je kijkt naar binnen hoe je je voelt, wat je denkt en je maakt contact met je baby door je aandacht naar hem te sturen. Deze manier van concentreren en bewust ademen leer je niet in een-twee-drie. Denk je aan zwangerschapsyoga? Begin dan tijdig, rond de derde of vierde maand.
Kleine beer’s hoofdje is nog altijd erg groot in verhouding tot zijn lichaam. Zijn oogleden zijn helemaal gevormd, maar ze zullen pas in de zesde maand opengaan. Ook zijn gezichtje is volledig gevormd. Zijn romp is nu recht en de ribben verschijnen.
Het hartje van je baby klopt tussen de 110 en 160 keren per minuut en het vaatstelsel ontwikkelt zich verder.
Zijn zuigreflex begint zich te ontwikkelen: zijn lippen trekken samen, zijn hoofd draait en hij kan zijn voorhoofd fronsen. Ook de spieren die nodig zijn om te ademen en te slikken, worden geoefend.
Je baby meet nu ongeveer 11 cm en weegt ongeveer 35 gram.
 
Eindelijk was het zover, we mochten voor de tweede keer naar de Gyneacoloog. We moesten de vorige keer een afspraak maken en wat toen “pas binnen een maand” was bleek er al vlugger te zijn dan we dachten. We hadden deze keer een avond afspraak kunnen vastleggen waardoor we bijna rechtstreeks van de trein de bus kunnen opstappen zijn.
We waren ruim op tijd (ongeveer een half uurtje te vroeg) en we gingen ons net neerzetten in de wachtzaal toen dokter Kathleen buiten kwam met een A4-tje die ze aan de balie ging neerleggen… Eerder deze week hadden we het nog gezegd: “Hopelijk wordt ze niet weggeroepen tijdens een afspraak… dat zal wel meer gebeuren maar toch.”
“Ik ben net opgeroepen voor een keizersnede, dat zal toch een half-uurtje naar een 3 kwartier duren …”
Murphy’s law zeker 🙂
Geen probleem, we zijn dan naar de cafetaria iets gaan drinken om de tijd te passeren. Papa Beer koos voor een Kasteelbiertje (amai die zijn zwaar…) en Mama Beer voor een Appeltise. Kleine beer, die volop aan het wachten was tot er opnieuw een fotootje genomen werd, kreeg ondertussen ook een beetje honger en heeft samen met mama beer een “Coupke Fruit” verorberd.
De tijd ging vlug vooruit en voor we het wisten waren er bijna al 50 minuten voorbij. We hebben ons opnieuw naar de wachtkamer begeven en er waren ondertussen nog enkele wachtenden voor ons. We waren in totaal met 4 koppels waarvan er 1 nog voor ons was. Na ongeveer een uurtje sinds we vertrokken waren, kwam dokter Kathleen aan en mocht het eerste koppel binnengaan. Een 20 minuten later was het aan ons !
Eerst was er de vraag of wij nog vragen hadden en of we nagedacht hadden over de trippletest.
Dat hadden we inderdaad gedaan en we hebben besloten om deze test toch te doen omdat ze eigenlijk geen risico’s inhoudt om te laten uitvoeren aangezien dit via een bloedcontrole gebeurt. Omdat we hiervoor gekozen hebben ging ze ook een zogenaamde nekplooi meting doen tijdens de echo.
Stilletjes had Mama beer gehoopt dat het deze keer geen vaginale echo zou zijn maar spijtig genoeg zal dat maar voor de volgende keer zijn.
Ook al is het pas de tweede keer, het is altijd spannend van zodra er iets op het beeld verschijnt. Het verschil met vorige keer was enorm, je zag deze keer zoveel meer en meteen viel op dat Kleine Beer al heel wat groter geworden was. De gyneacoloog controleerde o.a. de ruggengraat (alles in orde), liet het (volle) maagje zien, de 2 hersenhelftjes en liet ook nog eens de hartslag horen. Er werd wat ingezoomd op een ander plekje en zo kon men het gezichtje zien, oogjes, neusje en mondje, alles erop en eraan.
Wat ook meteen opviel was de beweeglijkheid van Kleine Beer. De beentjes en de armpjes ging van links naar rechts, alsof Kleine Beer van plezier aan het dansen was. Spijtig genoeg is dat iets wat we (nog) niet kunnen meekrijgen en blijft het bij 2 mooie fotootjes. Het is en blijft telkens wonderbaarlijk!
Wat ik de volgende keer toch eens ga vragen is of er geen mogelijkheden zijn om de bewegende beelden mee te krijgen want die tonen nog zoveel meer.
Hier zijn de foto’s die we deze keer naar huis mochten nemen van Kleine Beer.
Eet gezond. Vooral verse groenten en vers fruit, vetarme zuivelproducten en vezels zorgen voor een evenwichtige ontwikkeling van je baby.
Spring tijdens je zwangerschap zuinig om met zout. Gebruik liever kruiden en specerijen: die kunnen ook veel smaak aan gerechten geven.
Te veel zout kan leiden tot een hoge bloeddruk en vochtopstapeling in je lichaam.
Wanneer je bloeddruk te hoog is, kan je gynaecoloog, arts of vroedvrouw je een zoutarm dieet adviseren. Een diëtiste kan je hierbij helpen.
Vermijd zo veel mogelijk kant-en-klare producten. Ze bevatten veel zout. Dit zout dient als smaakgever én als bewaarmiddel.
Wees voorzichtig met vitamine A. Een teveel aan vitamine A kan het risico van afwijkingen bij je ongeboren kind vergroten. Vitamine A zit hoofdzakelijk in eieren, boter en margarine. Lever en leverproducten bevatten heel grote hoeveelheden vitamine A. Gebruik ze dan ook met mate.
Als je gezond en gevarieerd eet, heb je normaal gezien geen vitaminepreparaten of vitaminepillen nodig. Neem ze dus niet op eigen houtje.
Heb je toch extra vitamines nodig, dan zal je behandelend arts dit met je bespreken.
Een te grote inname van cafeïne is mogelijk schadelijk voor je kindje en vergroot de kans op een laag geboortegewicht. Cafeïne komt voor in koffie, thee en cola. Matig daarom je koffiegebruik (hoogstens ongeveer 3 kopjes per dag) en gebruik cafeïnevrije producten.
Kleine Beer zweeft behaaglijk rond in het vruchtwater van je baarmoeder, die nog altijd ruim genoeg is voor hem. Het vruchtwater is 37,5 °C, iets warmer dan jouw lichaamstemperatuur.
Je kindje hikt soms, schokt met zijn lichaam en beweegt zijn armpjes en beentjes. Toch zal je deze bewegingen pas ten vroegste volgende maand voelen.
De dooierzak, die tot nu toe de bloedcellen van je baby aanmaakte, wordt overbodig. Deze taak wordt overgenomen door de lever en de milt van je baby.
Het beenmerg van je kindje zal vanaf nu zelf beenmerg aanmaken.
Een interessante verandering is de relatieve groeivertraging van je baby’s hoofdje in vergelijking met de rest van zijn lichaam.
Aanvankelijk ontwikkelden de darmen zich als een zwelling in de navelstreng, dus buiten het lichaam van je baby. Nu trekken ze zich terug in de buikholte van de foetus.
In Parijs hebben we een souveniertje meegebracht voor Kleine Beer, een bodyke met een kindertekening van de Eifeltoren erop. We vonden het lief en hebben niet getwijfeld om toch maar even “den toerist” uit te hangen.
Voor mijn verjaardag heb ik van Jurgen’s ouders ook een cadeautje gekregen, het is te zeggen, voor Kleine Beer. Een bijtring van Poohbeer die je aan het park kan vastmaken en waar belletjes inzitten en speeltjes. Als ze wat groter zijn is het te gebruiken als ‘bijtring’.
Zo gaat dat dan… 🙂
Moederkesdag heb ik ook gekregen, bloemetjes van Jurgen.. maar op mijn verjaardagscadeautje zit ik nog te wachten (een speelmatje met activitybrug?) ;-).
Zelf ga ik dringend eens wat zwangerschapskledij moeten gaan kopen, vooral een extra broek zou handig zijn…
Vrijdag is het alweer controle, de vorige keer bij Dr Kathleen was het “pas over een maand” en nu is het zover. Ik ben benieuwd wat we deze keer gaan te zien krijgen…
Mama beer is vandaag 31 geworden en kan nu eindelijk het nieuws van mijn komst aan de grote klok hangen.
Mijn warme schuilplekje is intussen aan het groeien en kan met moeite nog (deftig) weggestoken worden.. (het wordt tijd dat mama eens bollebuikenkleertjes gaat kopen)
Mama’s collega’s in Brussel die het nog niet hadden opgemerkt (wegens te veel met ingewikkelde dossiertjes bezig) zullen er binnenkort toch niet meer naast kunnen kijken, ik begin steeds meer plaats op te eisen!
Mama en papa’s collega’s worden vandaag met hopen chocola verwend: Mars, Twix, Lion, Bounty, Snickers,… en spekjes (zonder chocola). Als ze dit tegen maandag opkrijgen, amaai!!
Het is meteen ook de laatste werkdag deze week want morgen gaan we met z’n drieën naar Parijs!
Dikke proficiat aan mama (en mezelve)! 🙂
Je kan je baarmoeder voelen boven je schaambeen. Ze is nu zo groot als een peer.
Je baarmoeder groeit enorm tijdens de zwangerschap: ze vult je hele bekken en buikholte. Enkele weken na de bevalling neemt ze haar normale grootte weer aan.
Vóór de zwangerschap was je baarmoeder heel stevig. Ze had een inhoud van 10 ml of minder. Tijdens de zwangerschap verandert ze in een soort dunne, gespierde ballon waarin je kindje, de placenta en het vruchtwater zitten. De capaciteit van je baarmoeder wordt zo 500 tot 1000 keer groter.
Het is tijd voor een eerste echografie. Een echografie is een beeld van je baby’tje dat gevormd wordt door ultrasone geluidstonen die door jouw buik uitgezonden en weerkaatst worden. Een echografie doet geen pijn en duurt meestal niet lang.
Zorg dat je blaas vol is. Dit kan vervelend zijn, maar een volle blaas geeft een betere afbeelding van je baby op het scherm.
De eerste echo is een opwindende gebeurtenis. Zorg dat je dit samen met je partner kan beleven. Voor het eerst kunnen jullie je kindje zien. Je hoort het hartje kloppen en ziet de handjes en voetjes bewegen.
Wat gebeurt er tijdens deze echografie?
- De dokter onderzoekt de ligging van de baby en van de placenta.
- De zwangerschapsduur wordt vastgesteld.
- Er wordt nagegaan of de baby bepaalde aangeboren afwijkingen heeft.
- De dokter kijkt na of je zwanger bent van een meerling.
Kleine Beer heeft zijn definitieve vorm gekregen; hij moet nu alleen nog verder groeien. Hij is ook heel actief, maar je kan hem nog niet voelen.
De geslachtsorganen onderscheiden zich en de uitwendige mannelijke organen worden gevormd. Op het lichaam verschijnen hier en daar plukjes donshaar. Deze haartjes blijven tot ongeveer de 37ste week. Wordt je kindje te vroeg geboren, dan kan je deze haartjes nog zien.
Je kindje meet nu ongeveer 9 cm en weegt ongeveer 14 gram.
Het ziet ernaar uit dat het de goeie kant opgaat, ook gisteren ben ik de dag behoorlijk doorgekomen, en ‘s avonds heeft Jurgen gekookt, zalm met verse boontjes en puree. Ik had me voorgenomen langzaam te eten om niet teveel maagprotest op te roepen, maar uiteindelijk had ik vóór Jurgen gedaan met eten en het was lang geleden dat ik nog zo’n portie op had. Ik ben nadien wel rustig in de zetel blijven zitten, nog steeds met de angst die ik de voorbije weken gekweekt heb. Als toetje heb ik nog lekkere druifjes gegeten, en toen was ik doodmoe.
Het was tegen tienen toen ik in m’n bed kroop, en vanmorgen werd ik gewekt door een behoorlijk ambetant continu herhaald refrein op de radio. Nee, vandaag geen droge beschuit met melk op bed, ik zou opstaan en wel zien wat dat gaf.
Ik mag nu met zekerheid zeggen dat ochtendmisselijkheid het juiste woord is, zelfs een lege maag weet ik nu kan voor problemen zorgen. Pijnlijker en erger dan mét beschuit en melk, en niet voor herhaling vatbaar. Maar als het daar bij blijft ben ik al tevreden, niet te vergeten dat ik nog steeds 2 x daags een postafene slik.
Intussen is het fijn om iemand te hebben om je zwangerschap mee te delen, met een maandje verschil. Hoe elke zwangerschap ook zo anders kan zijn, en toch weer hetzelfde.
Ik geef toe, in mijn dromen ben ik al een aantal keren bevallen, de ene keer wat serener dan de andere keer, maar altijd weer toch met een beetje angst. Er zijn ook redelijk wat dingen te regelen, aangeraden wordt om in de 4de maand van de zwangerschap alvast opvang te zoeken en te regelen, na te denken over kraamzorg en wat al niet meer…
Dingen waar ik nog niet echt aan toe ben, want nu moet ik eerst zorgen dat ik terug ietwat normaal kan gaan eten en proberen wat orde te brengen en te houden in ons huishouden, wat niet vanzelfsprekend is als je na zoveel uren slaap nog doodmoe opstaat. Gelukkig is Jurgen er, misschien een beetje overbezorgd maar dat laat ik me momenteel nog welgevallen. 😉
Het belangrijkste nu is: ik krijg terug zin in eten..
Jaja, sinds lang kan ik nog eens zeggen dat ik honger had, echt honger.
Vanmiddag had ik stokbroodje met choco mee maar ik wist algauw dat dat niet genoeg ging zijn. Nog een pistoleeke erachter met wat brie en een grote slok water om alles door te spoelen.
Voorlopig ziet het ernaar uit dat ik ook alles ga binnenhouden, en zo worden we weer wat positiever ingesteld.. vanmorgen zag het er nog niet zo best uit.
Dankzij een slecht aircosysteem op het werk zit ik ook steeds met een droge keel en dat verplicht mij al eens meer Spa te drinken. Zo ga ik nog aan mijn verplichte liters komen.
Vanmiddag heb ik ook op het werk voor kersverse opa Dirk de alternatieve “kakebonnekes” mogen uitdelen. Miniflesjes met Limoncello, Koffielikeur of Cointreau voor alle collega’s. Ik mocht voorproeven, maar ik heb bedankt 😉
Intussen is het tongbijten.
Zo langzaamaan sijpelt het nieuws door in de vriendenkring van Jurgen, maar ik denk dat op het werk toch wel de grootste verrassing gaat zijn. Gedaan met geheimdoenerij tussen de ingewijden, niet meer wegsteken van babyaankopen .. mijn zwangerschapkleertjes aantrekken als het weer terug wat meevalt.
Voor de ene een verrassing, voor de andere net niet..
Op de babydays in de Paradisio kwamen we al meteen oude bekenden (klasgenoten) van Jurgen tegen die grote aankopen aan het doen waren voor hun kroost, al of niet nog in de buik en ja, zo weten ook zij hoe het staat.
Geen blikken meer van ‘in november pas’ of ‘nog zolang’, het lijkt wel of ik nu pas begin mee te tellen in het bollebuikenwereldje. Hoewel ik me toch nog een beetje verloren voelde tussen de dikke buiken in de babyafdeling.
Nu weer een gezonde eetlust kweken en we zijn vertrokken!
« Previous Entries
