Gisteren mocht Jurgen met zijn pa nog wat inhaal-rijles gaan volgen. Het schakelen vlot niet erg en daar zou een beetje op geoefend worden.
Na de les zouden ze mij komen halen om dan samen ons trouwalbum te bekijken en een stukje bavarois-taart te eten.
Na het schenken van de koffie en voor het aansnijden van de taart hebben we ook hier een kadertje met stempeltjes afgegeven.
De frank is hier sneller gevallen en blijkbaar had Jurgen’s ma bij het Paasdiner al iets opgemerkt aan mij, maar ze dacht dat ze het toch niet zou mogen weten en had dan ook niets gevraagd.
Meteen werd ook duidelijk gemaakt waar ik mijn maagontsteking had opgelopen en ze wensten mij veel beterschap en hoopten dat dit snel voorbij zou gaan.
Meteen werd de wens uitgesproken dat het hopelijk niet op Jurgen zou lijken, dag voor nacht nemen, eigen willetje hebben en uit het park breken waren zo enkele eigenschappen in de eerste jaren. Hopelijk volgen er nog zulke verhalen, want dat is altijd dikke fun om te horen (zolang ze niet over jezelf gaan).
Hiermee zijn dus onze ouders ingelicht en nu kunnen we het wereldkundig maken. Jurgen’s ma dacht trouwens dat ze wel de laatste zullen geweest zijn die er iets van wisten, waarschijnlijk omdat ik inmiddels 11 weken ben, maar niets is minder waar.. de collega’s zullen nog moeten wachten tot m’n verjaardag en om het simpel te houden mag iedereen het dan weten, en gaat deze blog open voor publiek.
Hallo opa en oma!
Het is hier donker, het is hier puik
en ik zit lekker warm in mama’s buik.
Nu ben ik aan het groter groeien,
want ik ben nog maar klein.
Ik vind het leuk dat jullie
mijn opa en oma zullen zijn.
Hebben jullie mijn foto al bekeken?
Nog even wachten,
tot over heel veel weken!
Samen met je partner wen je geleidelijk aan je zwangerschap.
Je partner kan zich onzeker voelen door de fysieke en emotionele veranderingen bij jou. Neem voldoende tijd om hierover te praten.
Spreek samen af wanneer en hoe je aan familie en vrienden gaat vertellen dat je zwanger bent.
Of je kan blijven werken tijdens je zwangerschap, hangt af van je toestand en van de arbeidsomstandigheden. Een beroep met zware lichamelijke inspanningen, giftige stoffen, blootstelling aan stralingen, … kan gevaarlijk zijn voor je baby.
Tijdens je zwangerschap kan je het best geen zware lasten tillen of slepen. Probeer niet voorover te buigen, maar buig door je knieën. Je beenspieren doen dan het grootste werk. Vraag hulp aan je partner.
Neem voldoende beweging. Tot het laatste trimester kan je de meeste sporten blijven beoefenen volgens je eigen mogelijkheden en afhankelijk van je sportprestaties vóór de zwangerschap. Pas indien nodig het tempo en de duur aan en vermijd uitputting. Neem ook genoeg suiker en vocht in.
Zwemmen, fietsen, wandelen en yoga zijn ideaal. Pas op voor stoten, springen, vallen en bruuske bewegingen. Vermijd daarom gevechtssporten, skiën en paardrijden.
Hormonen kunnen de huid uitdrogen. Heb je er last van, gebruik dan speciale schoonheidsproducten voor een droge huid.
Laat je huid maximaal ademen en gebruik niet te veel make-up. Die verstopt immers de poriën.
Sommige vrouwen krijgen donkere pigmentvlekken op hun voorhoofd, slapen, jukbeenderen en wangen, het zwangerschapsmasker. Vooral vrouwen van het donkere type kunnen er last van hebben.
Je kan dit niet voorkómen, maar wel beperken door niet te lang te zonnen en je gezicht altijd te beschermen met een hoed of zonneklep en met een zonnecrème met hoge beschermingsfactor.
Het zwangerschapsmasker verdwijnt meestal enkele weken na de bevalling.
Op je buik, billen, dijen en borsten kunnen zwangerschapsstriemen verschijnen. Dit zijn dunne, rode lijnen die na de bevalling zilverig wit worden en nooit volledig verdwijnen.
Je aanleg voor striemen is voor een stuk erfelijk bepaald, maar ook een plotselinge gewichtstoename kan zwangerschapsstriemen bevorderen.
Wrijf je huid vanaf het begin van je zwangerschap elke dag in met amandelolie of met een hydraterende crème. Draag een steunende beha, elastische steunkousen of een buikband in periodes van snelle groei. Snoep of eet niet te veel, anders gaat je totale lichaamsgewicht te veel toenemen.
Als er een reden is, kan de gynaecoloog of arts een onderzoek laten uitvoeren naar erfelijke of aangeboren aandoeningen. Dit kan zijn omdat er een aangeboren of erfelijke aandoening voorkomt in je familie of in die van je partner of bij een ouder kindje, omdat je zelf lijdt aan een bepaalde ziekte, omdat je op latere leeftijd zwanger bent, enz.
Deze onderzoeken geven informatie over de aan- of afwezigheid van de aandoeningen waarnaar gezocht wordt. Ze geven geen antwoord op de vraag of je kind voor de rest gezond is en of het geen andere aandoening heeft.
Voorbeelden:bloedanalyses (o.a. tripletest), echoscopische meting van de dikte van de nekplooi van de vrucht, uitgebreid echoscopisch onderzoek, vlokkentest, vruchtwaterpunctie.
De gynaecoloog of arts zal je vooraf uitgebreid informeren. Stel gerust al je vragen. Je kan dan op basis van deze informatie samen met je partner kiezen of je deze onderzoeken wil laten uitvoeren.
Probeer vooraf na te denken wat het voor jou en je partner betekent als een aangeboren aandoening bij je kindje wordt vastgesteld. Dit kan een rol spelen in je keuze om een diagnostisch onderzoek al dan niet te laten verrichten.
Als je geconfronteerd wordt met het feit dat je kindje (een verhoogd risico op) een aangeboren afwijking heeft, zit je met heel wat vragen zoals: Gaat het om een lichamelijke en/of mentale handicap?Wat zijn de overlevingskansen van mijn kindje? Welke behandelingen bestaan er voor mijn kindje? Wat is de herhalingskans bij een volgende zwangerschap? …
Met al je vragen kan je terecht bij je gynaecoloog, arts of specialist in aangeboren aandoeningen.
Van embryo tot foetus..
Het embryo is nu een foetus geworden. Je baby is klaar, alle organen zijn gevormd. Hij moet nu alleen nog verder groeien en zijn functies verfijnen.
De lever heeft zich flink ontwikkeld en de uiteindelijke nieren zijn al waar te nemen. Je baby plast: zijn urine wordt in het vruchtwater uitgescheiden.
Zijn gezichtje is duidelijk te zien, het is nu veel menselijker en bijna volledig af. De lippen zijn afgetekend en de oren lijken op twee kleine spleetjes. Ondertussen groeien de ledematen verder.
Sinds donderdagavond neem ik nu elke dag een Postafene in, het pilletje dat wél mag ingenomen worden door zwangere vrouwen en zelfs speciaal is gemaakt voor zij die last hebben van misselijkheid en braken.
Het weekend bij mijn ouders is dan ook redelijk meegevallen, ik beperkte me nog in keuze, maar de hoeveelheden waren alweer iets groter en het leek wel of ik ook wat meer smaak had.
Alleen de Sheperd’s pie van Jurgen is wat tegengevallen want nog geen halfuur na het eten is alles, maar dan ook alles weer naar buiten gekomen. Ik dacht dat ik ging stikken, want er leek geen einde aan te komen.
Maar, voor de rest geen klagens buiten wat zure boertjes en hick-up’s.
Zaterdag hebben we het fijne nieuws aan mijn ouders verteld. En meteen komen de verhalen over mijn geboorte en de voorafgaande zwangerschap naar boven. Mijn pa was niet zo te vinden voor gyneacologen, want hij wijt een miskraam aan het beulenwerk van toen. Echo’s kenden ze nog niet en het was vooral duwwerk en andere onchristelijke handelingen die moesten uitwijzen hoe het daarbinnen aan toe ging. Maar de tijden zijn veranderd..
We hadden een blankhouten kadertje gekocht en met stempeltjes bovenaan ‘Kiekeboe’ gezet en onderaan ‘dag oma en opa’. Langs de zijkanten stonden allerlei babystempeltjes (sokjes, tut..) en in het kadertje stak een kopie van de echo met een vergroting van kleine beer om nog beter niks te kunnen opmaken (Jurgen ziet het wel allemaal duidelijk zegt hij) en een tekstje.
Het kwam goed uit bij mijn ouders, een 80-jarige buurvrouw was binnengevallen en terwijl we naar een film van Hitchcock aan het kijken waren (North by Northwest) liet ze weten dat dat allemaal niet zo was in hare tijd, dat gekus enzo. Mijn mama moest al lachen, en vroeg waar de kindjes dan wel vandaan kwamen… Heel serieus werd daarop geantwoord: ons hebben ze altijd gezegd van de Heilige Geest! Hilariteit alom natuurlijk, maar ze bleef wel serieus bij haar standpunt. Later sneerde mijn mama nog na: dermee dat ze nooit kinderen hebben gehad, ze hebben te lang op de Heilige Geest gewacht. 😀
Ideaal dus om ons nieuws naar buiten te brengen.
Nu nog eens langs de andere toekomstige oma en opa, alleen zullen we daar ons moment moeten afwachten.
Nadien begreep mijn mama ook mijn eetproblemen, en ze zat er wel een beetje mee in. Ik blijf intussen nog wat voorzichtigjes maar de honger is er weer en de goesting ook. Langzaamaan begin ik weer wat beter te eten en hoop dat het kwaadste hiermee voorbij is.
Het is ook wat, ineens 5 dagen vooruit verschoven.. zo waren we zondag ineens al 10 weken ver!
Iemand begint nu al stilletjesaan te panikeren: de kinderkamer moet dringend verder afgemaakt worden.. 😉
Naarmate de baby in je buik groeit, zet ook je baarmoeder uit. Rond deze tijd ben je ook wat aangekomen in je taille.
Je moet zeker niet voor twee eten tijdens je zwangerschap, maar je moet ook geen honger lijden. Zowel zwaarlijvigheid als onvoldoende lichaamsgewicht zijn nadelig. Bovendien is de zwangerschap zeker niet het geschikte moment om te lijnen.
Eet gezond en gevarieerd. Zo krijg je voldoende eiwitten, vitamines en mineralen binnen.
Je mag natuurlijk ook wel eens zoet broodbeleg (choco, confituur, enz.), slasaus, slagroom, koekjes, enz. eten, maar overdrijf niet.
Hou er rekening mee dat wanneer je moet rusten of platliggen, je ook minder energie nodig hebt.
De gemiddelde gewichtstoename tijdens een zwangerschap ligt tussen 10 en 15 kg:
- baby 3,3 kg
- borsten 0,4 kg
- moederkoek 0,7 kg
- vruchtwater 0,8 kg
- baarmoeder 0,9 kg
- bloed 1,2 kg
- water (oedeem) 1,2 kg
- vet 4,0 kg
TOTAAL 12,5 kg
Tijdens je zwangerschap kunnen je smaakzin en je reukzin wijzigingen ondergaan. Je ruikt extra goed en je smaak is meer uitgesproken. Zo kan je een voorkeur voor of een afkeer van bepaalde voedingsmiddelen of luchtjes krijgen. Dit komt o.a. door de zwangerschapshormonen en doordat de samenstelling van je speeksel verandert.
Mama beer is immuun voor het cytomegalievirus!
Kom je voor je beroep vaak in contact met jonge kinderen, probeer dan een besmetting met het cytomegalievirus (CMV) te voorkomen. Cytomegalie is een virusziekte die je kan oplopen door contact met afscheidingen van een besmet persoon (bloed, speeksel, urine, tranen, moedermelk, vaginale secreties, sperma).
Kleine kinderen, vooral tijdens het tweede levensjaar, zijn vaak drager van het virus omdat het in de kinderopvang makkelijk wordt doorgegeven.
Als je met het cytomegalievirus besmet raakt tijdens je zwangerschap, bestaat er een kans dat het kind op zijn beurt wordt besmet. Voor de meeste kinderen heeft de infectie geen gevolgen. Sommige kinderen kunnen evenwel geboren worden met gehoor- of gezichtsstoornissen, groeivertraging, mentale achterstand of diverse neurologische problemen.
en kleine beer…
Je baby’s armen en benen worden langer en steken recht naar voren. Vanaf nu kan je de vingers en de tenen zien.
De rug van het embryo is minder gebogen en de hals wordt gevormd.
De staart van het embryo verdwijnt. Over het hele lichaam krijgen de meeste spieren hun uiteindelijke vorm.
De bovenlip ontstaat en het puntje van de neus verschijnt. De ogen staan nog heel ver uit elkaar, ongeveer 160 graden. De kaken en de oorschelpen zijn gevormd.
Je baby meet nu ongeveer 4 cm en weegt ongeveer 1,5 gram.
Vandaag mochten we (eindelijk) naar onze gyneacoloog in het ASZ in Aalst. We waren er al eens geweest, op 1 maart om precies te zijn, en dat gaan we niet gauw vergeten want we hielden er een eisprong-foto aan over.
Nu werden we er terug verwacht en mochten we haar het goeie nieuws vertellen. Ze liet er opnieuw geen gras over groeien en verwees me door naar mijn favoriete stoel voor een echo. Nog geen doorzichtige brij smeersel op m’n buik, maar nog een vaginale echo, en Jurgen mocht erbij komen.. 🙂
Algauw was er een donker plekje te zien, en de inhoud ervan.. heel duidelijk was het nog niet maar in een flits konden we toch al de handjes zien zweven. Even opmeten en tot een dikke 2 cm komen, en dan nog even naar het hartje luisteren… Dat was even schrikken, hoewel we dit al op tv hadden gezien doet het toch iets als je het zelf te horen krijgt.. een heel snelle hartslag (gemiddeld 170) was de bevestiging van het leventje in m’n buik.
We bleven er heel cool onder, maar innerlijk waren we allebei heel blij!
Alles zag er goed uit, alleen heeft ook zij de datum gelegd op 18 november, net zoals dokter Karen. Maar ons maakt dat niet uit, we zijn al blij dat alles volgens planning loopt.
We hebben meteen een mapje meegekregen van Kind en Gezin/ASZ om alle info in te bewaren, en met info over prenatale oefeningen, borstvoeding, bevallen en zelfs de eerste maanden van baby.
De toekomstige papa heeft dit alles van dokter Kathleen gekregen en hij was meteen leesgierig, net zoals met de boekjes van “Ouders van nu” die we thuiskrijgen. 😀
Ik moest wel nog even langs het labo voor een bloedproef (voor toxo en andere medische dingen) en dan mochten we naar huis. Ik heb maar meteen een nieuwe afspraak gemaakt, want we worden over een kleine maand opnieuw verwacht.
Om het even over mijn maagontsteking te hebben: dat blijkt wel vaker voor te komen en dat gaat ook wel weer voorbij.. maar dokter Kathleen heeft me toch Postafene voorgeschreven, dan kan alles toch weer een beetje kalmeren en kan ik proberen weer wat normaler gaan te eten.
Bovendien heeft ze me een staaltje meegegeven van pilletjes die een mix zijn van foliumzuur en vitamientjes, die ik ‘s middags mag nemen in plaats van alleen het foliumzuur ‘s avonds (dat toch zwaar op de maag ligt).
We moesten ook even nadenken over de Trippletest, een soort kansberekening op het Downsyndroom.. die zou ze dan de volgende keer doen als we dat willen, maar daar gaan we eerst nog wat over lezen. 😉
Gisterenavond zijn we naar dokter Karen geweest en na heel mijn verhaal van vorige week gedaan te hebben heeft ze ook even alle kanten van mijn buik ingeduwd. Die stond behoorlijk hard en het deed zeer dus de conclusie was snel genomen. Het waren niet de hormonen zoals ze eerst dacht, maar een ontsteking op de maag.
Door het vele braken en slecht verteren van vorige week is mijn spijsverteringstelsel in overdrive gegaan en daardoor maakte ik ook extra zuur en speeksel aan. De dingen die ik nu nog lust en die ik kan binnenhouden mag ik nog blijven eten, voor de rest: do not touch!
Vlees en rauwe groenten zijn uit den boze, en vermits ik wel nog Danio-yoghurt en fruit kan hebben zal dat mijn hoofdmaaltijd worden voor de komende dagen. Vitaminen en ijzerpilletjes zijn ook geen aanrader wegens te zwaar op de maag, maar uit het fruit en de yoghurt kan ik het nodige halen. Alleen wat eiwitten zal ik tekort hebben, maar dat is blijkbaar niet zo erg.
Karen heeft ook een merk Water aanbevolen. De fles stond op haar bureau, en we zijn die deze middag in de GB gaan halen: Hépar (mg) bevat behoorlijk veel magnesium, zoveel zelfs dat ik vind dat het naar ijzer smaakt, maar dat kan ook van mij afhangen. 🙁
Dat zou ervoor moeten zorgen dat die reserves op peil gehouden worden…
De rest van de week sta ik dus op dieet, maar donderdag moet ik dit ook aan de gyné voorleggen en zal het van haar ook een beetje afhangen of ik toch naar medicatie moet gaan of niet. Karen wilde graag ook die mening afwachten voor ze iets voorschreef, want pilletjes tijdens de zwangerschap is niet aan te raden. 🙁 Intussen slaat de vermoeidheid toe.. nog meer dan voorheen. Dat wordt met de kippen op stok gaan. 😉
Mijn voorraad fruit is weer aangevuld en de Danio’s staan koel.. nu hopen dat mijn maagje snel hersteld.
Vandaag mag ik niet klagen, ik heb alles al kunnen binnenhouden en blijkbaar ben ik nu overgegaan tot boertjes laten. Toch een teken dat alles nog of terug werkt.. ?
Nu eerst kilootjes verliezen, en binnen enkele maanden ze weer extra zien bijkomen.. 😉
Intussen is er alweer een weekend voorbij en ben ik 8 weken en 3 dagen ver (volgens eigen berekening) en intussen zo’n kleine 2 kilo lichter!
Sinds dinsdag heb ik bijna niks kunnen binnenhouden van voedsel. Alleen fruit (met veel vocht), Danio-yogurtjes en rijstwafeltjes worden nog toegelaten. Gisteren had ik ineens zin in een boterham met choco en ook dat is goed gegaan, maar voor de rest.. bah! 🙁
Je maakt dan een toch wel lekkere menu klaar, en nog net geen 2 uur later sta je weer boven de bak. Wat dat met een mens doet?
Zaterdag kreeg ik gewoon geen hap binnen, patatjes waren teveel, visje had geen smaak en witloof lukte nog net tot de deuren dicht gingen. Ik voelde me op slag mottig en het werd me allemaal teveel. De geuren tijdens het koken hadden me honger doen krijgen, maar nu kreeg ik geen hap binnen en dat zorgde voor een eerste emotionele slag. Gewoon als niets beginnen huilen en niet kunnen stoppen. Geambeteerd zijn omdat je niks binnen kan houden en alles verprutst voor Jurgen (niet naar laatste optredens in de Werf kunnen gaan wegens heel erg mottig en bang om te moeten braken) en omdat je zo moe bent dat je ‘s avonds niets meer doet dan slapen in de zetel en hij intussen alles draaiende houdt.
Een knuffel helpt dan wel, maar toch…
We zijn wel met de fiets boodschappen gaan doen, en te voet een tuinsetje (bistro tafeltje en 2 stoelen) in de Leen Bakker gaan kopen, maar nadien voel ik me altijd uitgeput en slecht en ik wilde eigenlijk zondagmorgen gaan zwemmen.
Gisterenavond heb ik dan toch toegegeven, vandaag gaan we naar dokter Karen in de hoop dat zij ons kan helpen. Ik zit er niet mee in een paar kilo’s kwijt te raken, maar ik wil wel dat Kleine Beer alles krijgt wat nodig is.
Jurgen zegt dat die momenteel wel aan mijn reserves zal knabbelen, maar toch.. het is een zware week geweest en ik hoop dat de komende tijd wat beter zal worden.. 🙁
Je kan nog niet zien dat je zwanger bent. Over je hele lichaam ben je misschien een kilootje bijgekomen, maar in de komende weken zal dit wel veranderen.
De bloedtoevoer naar de vagina en de vulva neemt toe, waardoor ze een purperen kleur krijgen.
De wanden van de vagina worden zachter en slapper en de totale afscheiding uit je vagina neemt toe.
Vanaf het schaambeen tot iets boven je navel, soms zelfs tot aan je borstbeen, verschijnt er een donkere zwangerschapslijn. Die lijn kan wel 1 cm breed worden.
De zwangerschapslijn verdwijnt meestal na de bevalling.
Je haar en nagels kunnen veranderen. Sommige vrouwen krijgen een prachtige, glanzende, volle haardos terwijl anderen dof, vet haar krijgen.
Je nagels kunnen sterker worden of juist meer splijten en afbreken.
Na de zwangerschap verdwijnen deze verschijnselen.
Bij abnormaal bloedverlies, buikpijn, heel pijnlijke borsten en misselijkheid moet je onmiddellijk je arts of gynaecoloog raadplegen.
Deze symptomen kunnen wijzen op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
De meeste buitenbaarmoederlijke zwangerschappen worden rond de 6de tot de 8ste week vastgesteld. Daarom is het belangrijk om je dokter op de hoogte te houden van alle mogelijke symptomen.
Bloedverlies in de eerste helft van de zwangerschap wijst soms op een dreigende miskraam. De bloeding kan gepaard gaan met krampen en pijn. Je kan de pijn vergelijken met menstruatiepijn, je kan ook lichte pijn in de rug hebben.
Een miskraam wordt door de omgeving soms niet begrepen. Daarbij zijn gevoelens van onzekerheid, angst, twijfel heel normaal.
Geef jezelf of je partner niet de schuld van een miskraam. Vaak is de oorzaak te vinden in de natuur zelf: een “natuurlijke†selectie zorgt ervoor dat levensvatbare kinderen geboren worden. Het is bijna onmogelijk om na te gaan wat je allemaal gedaan of gegeten hebt.
Hartje Klop…
De bevruchting dateert van zes weken geleden. Het embryo lijkt al op een mensje en is voortdurend in beweging. Zijn hartje klopt 140 tot 150 slagen per minuut, tweemaal zo snel als jouw hart.
Het embryo heeft zijn eigen bloed, het is gescheiden van dat van jou.
Jouw bloedsomloop gaat tot en met de placenta. Hier gebeurt een uitwisseling tussen de bloedvaten van je baby en die van jou, maar er is geen rechtstreekse verbinding tussen de twee bloedsomlopen. Ze zijn door een vlies gescheiden.
Het embryo neemt voedingsstoffen op uit de placenta. De placenta doet ook dienst als filter om het embryo te beschermen tegen virussen en bacteriën.
Het gaat van kwaad naar erger.
Gisteren was veruit de slechtste dag van de week wat betreft zwangerschapsperikelen. Zelfs enkele beschuitjes en een glasje water op de nuchtere maag waren teveel gevraagd voor mijn gestel en we waren nog maar net binnen op het werk of ik stond al in de toiletten.
Zowel mijn ontbijt, middagmaal als avondeten waren een maat voor niets want ik heb zo’n 5 keren ofwel boven een wasbak of boven een toilet gehangen.
Veel zal er niet meer overgebleven zijn van mijn voedselinname en bovendien ging het met behoorlijk wat zuur gepaard.
Een beetje melk hielp wel om alles te kalmeren, en na een uur mottig te zijn voelde ik me wel beter. Intussen voel ik wel als er iets zit aan te komen, meestal zo’n 2 uur na het eten, en ik zorg er dan ook voor dat ik op tijd en rustig mijn plekje vind.
Jurgen zegt dat ik bovendien helemaal “wit wegtrek” en nadien altijd weer kleur krijg, maar het blijft toch elke keer weer een opdracht om me eroverheen te zetten en alles z’n gang te laten gaan. Tegenhouden heeft geen zin, als het al zou kunnen. 🙁
Terwijl ik al lag te slapen had Jurgen nog zitten internetten op zoek naar wondermiddeltjes om me een beetje te verlichten. Blijkt de oplossing behoorlijk simpel: rijstwafeltjes! Als je ze eet op de momenten dat je je mottig begint te voelen gaat het weer over en het is licht verteerbaar.. nu ja, ondanks mijn voorraad heeft het niet echt geholpen.
Veel kokhalzen vandaag (bijna niks gegeten) tot ik vanmiddag toch een tasje soep en een korstje brood opat. Om dan wederom zo’n 2 uur later alles in de wasbak terug te vinden. 🙁
Jurgen vreest dat het op deze manier wel eens tot uitdroging zou kunnen leiden. Ik drink ook bijna niks meer (word zelfs van water mottig) en er komt elke keer ook nogal wat vloeistof mee af, vooral veel zuur. Ik lach het weg met ‘nu weet ik hoe anorexies zich voelen, yuk’, maar eigenlijk begin ik meer en meer tegenzin in eten te krijgen. Zelfs vannacht heb ik gedroomd dat ik de hele tijd aan het braken was, en dat is niet zo fijn.
Bovendien is het behoorlijk vermoeiend en is de concentratie een hele tijd weg omdat je elke moment voelt dat het tijd is je naar de toiletten te reppen, ook nadien is het altijd even bekomen. Dat de collega’s nog niks gemerkt hebben…
Ik ben intussen stikmoe, en heb behoorlijk wat slaap in te halen, alleen, ik slaap beter in de zetel dan in ons bed. 🙁
We zijn met zo’n 3 vrouwen van het 9maand-forum die in deze moeilijke periode zitten. We geven elkaar tips, spreken elkaar moed in (het gaat snel weer over) en delen onze zwaarmoedige gevoelens na elke ***beurt.
Het roze wolkje is nu wel heel ver afgedreven, gelukkig zit Jurgen er nog op, hoewel hij enorm meevoelt en toch niks kan doen..
We zijn intussen alweer goed op weg naar de 8ste week dat betekend dat ik in de (voor de meeste vrouwen) moeilijkste weken van de eerste 3 maanden zit.
Zondag heb ik het al meteen mogen ondervinden.
Jurgen was voor mij opgestaan (een wonder gezien mijn innerlijke klok) en had zoals gewoonlijk op zondag, warme chocomelk gemaakt en deze keer met zelfgemaakte croissantjes. Het deeg zit opgerold in een blik, je popt dat open en rolt het deeg mooi in vorm, afbakken en klaar! Lekkerrrr.. ik had er al zin in van zaterdag.. 🙂
Vermits we ook rozijnenbrood in huis hadden mocht ik nog een extra croissantje van Jurgen opeten.. maar ik hield het wel maar bij 1 tas chocomelk.
Net zoals de ochtendlijke Nesquik-melk heb ik daar een haat-liefde verhouding mee.. de ene keer drink ik 2 glazen, de andere keer kan ik het niet eens ruiken.
Even later kreeg ik m’n klopje.. hoewel ik toch lekker geslapen had was ik plotsklaps heel erg moe. Ik legde me dus lekker onder het deken neer en was in no time in dromenland, hoewel er iets op m’n maag lag.. Ik moest van mezelf even later toch weer opstaan want we werden verwacht bij Jurgen’s ouders voor de Paaslunch en ik wilde nog graag een doucheke nemen.
En toen ging het mis… het kokhalzen was de laatste dagen wat geminderd, maar nu voelde ik dat er meer aan de hand was. Ik stond in de badkamer en begon al stilletjes te panikeren. Ik haat kotsen en eigenlijk moet ik mezelf forceren om toe te geven, maar nu kwam alles er vanzelf uit.. mijn ontbijt was duidelijk nog niet verteerd. 🙁 Meteen tranen erbij, en maagzuur om af te ronden, en Jurgen die boven was en naar beneden moest komen al was het maar om naast me te staan en me even vast te houden..
Het mocht duidelijk zijn: Kleine Beer was het niet eens met mijn ontbijtkeuze.
Gisteren voelde ik me ook nog wel mottig, maar ik ben de dag goed doorgekomen, zelfs al zat ik naast het wafelmachientje om heerlijke wafeltjes te bakken (vooral voor Jurgen vrees ik).
Vanmorgen zat de schrik er goed in, terug aan het werk na een verlengd weekendje en volgens het babyforum was ik niet de enige die in deze moeilijke periode zat, het enige hulpmiddel: doorbijten, en aftellen tot 12 weken, want dan zijn de meeste vrouwen er helemaal van verlost.
Vanmorgen op het werk: speculaasjes met een tas koffie, zo’n 2 uur later onverteerd in het toilet beland. Gelukkig hebben we een gehandicaptentoilet waar je ‘rustig’ op je alleentje terecht kan.
Deze Kleine Beer kan maar beter heel lief glimlachen tegen mij van zodra de kans er is… 😉
« Previous Entries
