en we gaan de volgende cyclus tegemoet.
Even had ik de hoop dat het toch zou gelukt zijn, mijn regels bleven uit en als ik maandagochtend nog geen tekenen had zou ik testen. Maar toen ik vanmorgen naar het toilet ging wist ik genoeg.
Ik was bijzonder teleurgesteld, want het was de eerste keer dat ik zo zeker was van onze timing, maar het mag voorlopig nog niet zijn.
Migraine is me gelukkig bespaard gebleven, hoofdpijn was wel mijn deel maar die wijtte ik meer aan oververmoeidheid. Lage buikpijn daarentegen en een zere rug zullen deze week wel mijn pijntjes zijn.
Het weekend na Aalst carnaval (en ja, we zijn dan op bezoek bij mijn ouders) is het “alweer” zover. We gaan nog wat meer ons best doen deze keer, ik zou graag nog dit jaar een beebje krijgen.
Mijn cyclus is intussen gemiddeld 32,25 dagen geworden, ik reken de eerste ontpil-maand niet meer mee…
Op naar de 4de poging!
Vanmorgen ben ik opgestaan met een hoofdpijn die ik liever niet voel. Het leek in eerste instantie op mijn maandelijkse migraine, maar het voelde niet helemaal hetzelfde.
Het zou kunnen dat ik gewoon heel erg diep heb geslapen want ik was de laatste dagen oververmoeid. Gisteren kostte het me dan ook alle moeite om nog tot in mijn bedje te geraken, en na een korte babbel over horrorfilms viel ik als een blok in slaap. 🙂
Voor alle veiligheid heb ik net voor ons vertrek nog een nurofen genomen, maar toen we in de trein zaten kreeg ik een extra klopje, inclusief een warmte-explosie.
Intussen gaat het veel beter en bij het ontbijt heb ik een tas koffie gedronken, en ik heb geen flits in mijn hoofdje gevoeld, dus dat is een goed teken.
De hoofdpijn is nu zelfs zo goed als voorbij, maar ik ga het toch zowieso rustig aan doen vandaag.
Dit weekend ga ik voor mezelf een slaapsessie proberen in te lassen, voorlopig staat er nog niet echt iets gepland buiten zondag, dan gaat Jurgen voor mij koken want we zijn 3 jaar samen.
Intussen ben ik nog steeds een warmtebron tot groot genot van Jurgen. Ikzelf word er soms mottig van, terwijl er buiten sneeuw ligt (gisteren toch) zou ik makkelijk in een t-shirtje kunnen rondlopen.. maar ook dat is een goed teken, want zodra mijn temperatuur zakt is er weer een maand voorbij.. 🙁
Ik heb deze week trouwens wat constipatieproblemen gehad, 3 dagen en toen was ik het beu. Na 2 pilletjes kwam alles dan toch los donderdagmorgen maar mijn darmpjes zijn nog een beetje in de war en mijn buikje staat nog steeds dik. De buikgriep doet de ronde, en ik zou er niet graag een slachtoffer van willen zijn…
Mijn ‘borstjes’ zoals mijn dierbare echtgenoot dat zo mooi zegt, zorgen de laatste 3-4 dagen voor kleine zeertjes. Gisteren onder de douche was het helemaal duidelijk dat mijn tepels weer hypergevoelig zijn, het water leek als scherpe indianenpijlen die mijn vel openscheurden. Het deed echt geen goed en soms jeuken ze een beetje en dan is het niet altijd mogelijk om eens te wrijven, maar dat geeft niet want ze zijn toch te gevoelig..
Ik ‘wijs’ ook heel de tijd, en dat komt waarschijnlijk omdat mijn tepeltjes hard aanvoelen, en ik ben zeker dat het niet van de kou is. 🙂
Als ik diep ademhaal voel ik bij wijze van spreken de binnenkant van mijn borsten, het lijkt een beetje op gekneusde ribben, maar dan binnenin mijn ‘borstjes’.
Een voordeel tijdens deze kouwe dagen: ik ben Jurgen’s privékacheltje. Vooral ‘s nachts is dat heel handig, als het koud is en ik lig er te gloeien van de warmte, zo erg dat ik net niet mijn pyjama uittrek. Als ik al koude handjes heb warmen ze heel snel weer op.
Voor de rest is het nog afwachten, en met andere bezigheden valt dat wel behoorlijk mee..
Dit weekend zijn we 3 jaar samen.. het zou ideaal zijn om dan goed nieuws te kunnen vertellen.. 😉
We zijn onze 4de ronde ingegaan, maar gezien de problemen tijdens de vorige vruchtbare periode telt deze ronde eigenlijk maar als 3de.
Mijn cyclus duurt nu gemiddeld 30,25 dagen en zo langzamerhand begint het rekenen en tellen in zijn plooien te vallen.
Gelukkig ben ik één van die vrouwen die haar eisprong kan voelen, het zijn wel maar lichte steekjes (behalve vorige maand) maar het signaal is duidelijk.
Deze maand zou de vruchtbare periode in een weekend vallen, en wel vorig weekend. Zaterdag hebben we van onze vrije voormiddag geprofiteerd, en we hopen dat de natuur een beetje meewerkt want zaterdagavond toen ik zat te borduren voelde ik ineens steken in mijn lies. Een goed teken, want dat zou kunnen betekenen dat mijn eitje gesprongen is (wel grappig als ik het zo lees 🙂 ) maar ik ga niet van stapel lopen.. het is telkens weer afwachten tot de nieuwe cyclus begint, maar dat moet dan maar.
Onze dokter Karen heeft ons nog eens op het hart gedrukt dat het best is als er zwemmertjes ter plekke zijn vóór de eisprong (wat zaterdag moet gelukt zijn) want dan maak je het meeste kans, maar zoals ik tot nu toe onregelmatig was is dat niet makkelijk te timen natuurlijk. Ze heeft ook laten weten dat als we een zwemmertjes-test willen doen dat ze dat ok vindt, we moeten niet een jaar wachten om dan pas eens te checken.
Maar voorlopig is het dus weer afwachten…
Intussen lopen hier 2 dikke buiken rond (1 voor maart en 1 voor april) en vorige week kreeg ik de primeur: een fiere papa meldde de komst van nog een kleine voor augustus..