Lamsstoofpot met tomaat en aardappel
(Voor 2-3 porties)
1 lamskotelet, in blokjes
2 lente-uitjes of kwart ui
1 middelgrote aardappel, gehalveerd
1 middelgrote wortel, in repen
1/4 rode paprika, in kleine stukjes
1 tomaat, in kleine stukjes
1 dl water of groentebouillon
snufje gedroogde rozemarijn
Verwarm de oven voor op 180°C. Doe alle ingrediënten in een kleine braadslee. Bak de stoofschotel 10-15 min in de oven, tot hij begint te borrelen. Verlaag de temperatuur naar 150°. Bak de schotel nog 30-40 min tot het lamsvlees zeer zacht is .
Haal de schotel uit de oven. Pureer de aardappel en groente met het braadvocht en maak het vlees fijn. Verwijder het vel van de tomaat en serveer de stoofpot.
Bewaard 24 uur in de koelkast maar is ook perfect in te vriezen.
Intussen zijn we zo’n 2 weken met papjes aan het experimenteren.
Ilah heeft al met enkele smaken kunnen kennismaken en de ene keer is het duidelijk veel lekkerder dan de andere keer.
Ze is begonnen met wortelpureetje en langzaam maar zeker begon ze door te hebben wat de bedoeling was. Na 5 dagen speelde ze zo’n 50 grammetjes binnen op heel korte tijd.
Na de worteltjes was het de beurt aan brocollipureetje. Maar dat was duidelijk veel minder.. de eerste keer wilde ze nog proeven maar de 2de dag liet ze duidelijk weten dat het niet moest voor haar. Een huilbui later besliste mama dat we dan maar iets anders zouden proberen en dat werd bloemkoolpureetje. Dat was alweer even wennen de eerste dag, maar na een dag of 2 werden opnieuw ongeveer zo’n 50 grammetjes binnengewerkt.
Dan maar eens proberen of ze tomaatjes lust? Ja hoor, ook deze papjes ginnen behoorlijk binnen, maar ze bleef weer steken op 50 grammetjes.
Vandaag heb ik haar nog eens wortelpapje voorgeschoteld, het blijkt haar favoriet te zijn want zonder al te veel problemen gingen de lepeltjes naar binnen.
Ze laat weten wanneer ze er genoeg van heeft, dan slikt ze niet meer maar duwt ze de pap weer naar buiten en houdt ze zelfs haar lipjes stijf op elkaar. De volharder zal misschien nog een beetje pap naar binnen krijgen, maar dan begint ze te brabbelen en vliegt alles in het rond of pakt ze naar het lepeltje om deze keer echt niet meer los te laten.
Ze heeft dus door hoe de lepeltjes werken, lust wel pap (met een klein beetje melkje in verwerkt) maar blijft voorlopig steken op zo’n 50 grammetjes.
Volgens Kind&Gezin zou ze toch aan zo’n 150gram moeten komen, maar dat zal niet voor meteen zijn en volgens haar dokter tot zo’n 200 gram, maar dat lijkt oma ook heel veel te zijn. Ik zal al blij zijn als we aan 100gram komen.
Morgen staat er courgettepuree op de menu, en vanavond wordt de voorraad weer aangevuld met knolselderpuree. In principe zijn m’n voorraadjes maar voor een dag of 2, vermits ze nu maar 1 portie binnenwerkt duurt het veel langer. Misschien krijgt ze er op een dag toch niet genoeg van en komt ze toch aan haar grammetjes? Voorlopig wil ze wel nog een flesje meteen na haar papje maar daar eet ze niet zoveel meer van, het lijkt meer en meer voor de vorm te zijn maar zolang ze niet voldoende pap eet krijgt ze dit er nog bij.
Ik vraag me af of ze in de opvang ook zoveel geduld hebben met de papjes, als ze er al de tijd voor kunnen nemen.. tegen dan zal Ilah ook al aan de fruitpapjes zitten.
Voorlopig nog geen zorgen om maken, we hebben nog anderhalve maand om het haar bij te brengen.
Iedereen een fijn Paasweekend gewenst!
Ik ben weer het verwend nestje van dienst. Eerst kwamen oma en opa langs met een speelboekje (maar ik moet nog even wachten tot ik 6 maanden ben om ermee te spelen) en ze hadden ook kleurrijke kleertjes mee die alvast mooi weer aankondigen. Ook nog enkele spulletjes voor als ik al veel groter ben en de herfst er weer aankomt.
Even later belde ook peter Stoffel aan, die had ook een pakje mee voor mij met ook heel leuke kleertjes voor als ik ietsjepietsje groter ben (Girls Rock!) .
Papa had ook al een kleedje voor mij gekocht op de markt en mama heeft leuke slofjes gekocht.. die zou ik normaal gezien niet van m’n voetjes mogen krijgen maar ja, je kent mij. 😀
De paashaas heeft voor papa ook wat chocolade eitjes achtergelaten en mama? Die heeft op de markt een emmer (!) bloemetjes gekregen van papa (voor 5 eurootjes) en ze heeft er 3 mooie boeketjes van gemaakt. Nu staan in de living, eetkamer én keuken mooie bloemetjes.
ps. Ondanks alle cadeautjes heb ik vandaag toch weer m’n brocollipapje al 2 keer geweigerd.. mama wordt er een beetje moedeloos van en papa probeert me om te toveren in een groen monstertje, maar ik geef niet toe!
Owow.. veel geduld gevraagd!
Gisteren ging het al ‘n beetje met het papje van Ilah, maar vandaag was even een off-day. Wenen tot traantjes toe.. en als er al wat papje in haar mondje verdween kwam dat even snel weer naar buiten. Ik vind het nogal vroeg om met lippenstift te beginnen, en orange is nu eenmaal ook niet in de mode dus mondje proper maken en opnieuw proberen.
Het mag wel duidelijk zijn dat haar voorkeur nog naar flesjes uitgaat, maar ze zal toch eens moeten leren papjes eten.
De flesjesvoeding had ze ook meteen vast, dit beloofd niet zo makkelijk te worden… bovendien komt ze een uurtje later alweer om eten vragen, en dan denk ik: je had maar meer pap moeten eten toen het voor je stond. Maar dat mag niet luidop gezegd worden zeker?
Ik snap niet hoe sommige ouders hun kleintje zo snel zulke hoeveelheden (tot 100-150gr) pap doen eten.. hier zal het een werkje van lange adem worden (en hou die adem best niet in).
Van de kinderarts hebben we niets meegekregen behalve de mededeling 1/3de patatjes en 2/3de groentjes met een beetje olijf- of becelolie en dit moet een voeding vervangen dus ongeveer zo’n 200gr.
Ik zit om tips verlegen, hoe krijg ik Ilah zover dat ze toch papje tot zich neemt, en dat ik haar tot zulke hoeveelheden krijg zonder er uren over te doen. Hoe krijg ik haar zover dat ze niet om melkje schreeuwt terwijl er lekker papje voor haar staat. En hoe zorg ik ervoor dat ze een uur later niet weer volop roept wegens honger (sinds de papjes vraagt ze een flesje meer! hoewel ze na het weinige papje nog melk bijkrijgt)
Nochthans kijkt ze altijd vol bewondering naar ons terwijl we aan het eten zijn.. maar is ze dan nog net niet nieuwschierig genoeg om het zelf te proberen?
Mama en papa gaan het lekkere wortelpureetje nog zelf moeten opeten..
Vandaag was het de grote papjesdag. Jurgen stond al klaar met het fototoestel terwijl ik met een lepeltje in de aanslag Ilah’s eerste papje zou geven.
Met de babycook had ik wortelpureetje gemaakt en nu was het afwachten of ons meisje dit zou lusten. In de keuken had ze alleszins met veel belangstelling gevolgd wat we aan het prepareren waren…
Het eerste lepeltje werd nog enigszins aanvaard en het beetje puree dat ze van het lepeltje had “gezogen” bleef ook nog eens in haar mondje. Maar blijkbaar vond ze het niet zo lekker als wij en een tweede lepeltje werd onthaald met een huilbui waar geen einde aan leek te komen. Een beetje sussen en niet aandringen en ineens ging dat mondje wagenwijd open met het lepeltje in de buurt… ook nu weer leek het niet helemaal naar de goesting maar ze spuugde de gepureerde worteltjes tenminste niet in het rond.
Ik wilde niet aandringen en uiteindelijk heeft ze toch een beetje de smaak geproefd. Het flesje melk achteraf was meer dan welkom en vertrouwd.
Ik denk dat het eigenlijk niet echt volgens de regels is (maar wie heeft die ook gemaakt?) maar tijdens haar eerste namiddagvoeding hebben we opnieuw haar wortelpureetje bovengehaald. Zoals dat hoort werd dat een hele knoeiboel, maar een beetje verdund met melk uit haar flesje ging het al beter binnen. Het leek bij momenten zelfs dat ze doorhad hoe ze alles naar binnen moest werken, in plaats van naar buiten. Ze heeft uiteindelijk toch 2 ferme lepeltjes binnengespeeld en dat samen met haar flesje getuigde van een flinke eetlust.
Nadien volgde een badje voor Ilah en propere kleertjes, en papa en mama gaan ook maar onder de douche…
Geduld is een schone deugd…
Morgenmiddag staat er opnieuw wortelpureetje op de menu!
We werden voor de 2de keer in het consultatiebureau van Kind en Gezin verwacht. Ilah is heel braaf geweest en heeft lief gelachen naar de verpleegster en de dokter.
Geen domme vragen deze keer, maar wel een uitgebreide uitleg over fruitpapjes. Het was dan ook een andere verpleegster, een veel toffere madam die ook heel lief was voor Ilah. Dat ze zo heldere oogjes heeft, en lief kan lachen en een sterke is. Ze was zich dan ook helemaal aan het rekken in papa’s armen als om te zeggen ‘kijk eens hoe sterk en groot ik al ben’.
Een hele uitleg dus over fruitpapjes waar we ongeveer over 2 weken mee mogen beginnen. Het eerste fruitpapje is eerder platte koek gemengd met sap om zo verder op te bouwen met meer fruit en grotere porties terwijl de melkportie gradueel wordt afgebouwd.
Maar Dr. Rummens had gevraagd om met papjes te wachten tot na zijn volgende consultatie, en ik denk dat hij wel eens een heel ander receptenboek zou kunnen voorschrijven dan K&G.
Ilah heeft zich ook sterk getoond toen ze op haar buikje werd gelegd door de dokter, geen huiltje deze keer maar flink tonen hoe goed ze haar hoofdje kan optillen.
Vermits alles op z’n gewoontjes en volgens planning gaat hadden we de dokter niet veel te vertellen en mochten we ons meisje terug aankleden.
Het was er wat drukker en er waren behoorlijk wat kindjes van verschillende leeftijden. Zo heeft Ilah haar eerste les ‘simpele woordjes’ gekregen van een kindje dat net 1 jaar was geworden. Terwijl ze op de verschoningskussentjes naast elkaar lagen en elkaar lagen te bekijken zei het andere meisje de hele tijd “dada, dada”. Ilah vond het wel grappig en probeerde het ook eens maar de medeklinkers bleven steken.
We waren nog maar net buiten of Ilah lag al te snurken, voor de 2de keer deze week was ze heel braaf geweest buitenshuis.
Misschien moeten we haar binnenkort maar eens aan oma (die wil niet liever) toevertrouwen, dan kunnen we nog een etentje inhalen voor onze jubilee..
Ilah was intussen 59 centimetertjes groot geworden en ze weegt een mooie 5450 grammetjes. Ze zit perfect op de percentiel 25 curve en nadat ze eerst een kleintje was is ze nu ook een fijntje. Ze heeft dus alvast niet het beendergestel van de mama meegekregen.
We hebben deze week al van haar eerste schaterlachjes mogen genieten en dat is lachen geblazen want tussendoor is ze ook in haar babbel geschoten en heeft ze zo haar favoriete tv-programma’s.
Het zal wel typisch zijn zeker?
Ilah is de flesjesvoeding intussen al meer dan gewoon, ze kent de flesjes maar al te goed. Ze weet dat het etenstijd is als we ermee in haar buurt komen en tijdens het eten houdt ze de fles vast. Ik probeer haar ook regelmatige uren aan te leren, maar soms loopt dat helemaal in de war omdat ze al eens doorslaapt tot na negenen of net om 4 uur ‘s nachts uitgehongerd wakker wordt. Nu ja, binnenkort veranderen we weer van uur en dan kunnen we opnieuw beginnen.
Ik luister intussen naar m’n lichaam, want vandaag had ik volgens het K&G-schema ook de namiddagvoeding mogen vervangen, maar daar is moeder natuur het niet mee akkoord en dus wacht ik nog een dagje. Ik ben zaterdag in een zee van melk wakker geworden en dat wil ik liever vermijden.
Ilah is een grote eter, hoewel je het onze kleine meid niet zou meegeven eet ze haar flesjes tot de laatste druppel leeg. Ze heeft dan een echt dik buikje en de pampers zijn navenant. Haar koemelkallergie is ietsje minder heb ik zo de indruk, maar zeker nog niet voorbij. Haar velleke is ook al veel beter, het voelt weer zacht aan en niet meer als een rasp. De dagelijkse smeerbeurt kunnen we alweer achterwege laten, alleen het badje met vet(tige olie) krijgt ze wel nog.
Ze vecht de laatste tijd ook meer en meer tegen de slaap. Heelder oorlogen worden er gevoerd en alleen in haar Stokke geeft ze het heel snel op. Het is elke keer weer van je hart een steen maken en haar laten huilen, en als ze dan ook nog eens haar hoofdje heen en weer gooit ben je helemaal zeker. Ik wil niet slapen! Ik wil niks missen! Stel je voor dat er ondertussen iets zou gebeuren? Maar eigenlijk ben ik zo moe…
En opeens is het stil en slaapt ze dan toch een uurtje ofzo. Als we alle slaapuurtjes samentellen komen we net aan het vereiste minimum. Afhankelijk hoelang ik ook nog eens ga wandelen met haar (gegarandeerde slaap) komen we net aan zo’n 13-14 uurtjes. En als ze wakker is.. dan moet mama haar bezighouden..(lees: knuffelen, speeltjes aangeven, gek doen…)
“Ik vond de eerste flesjes ook zo moeilijk… Zo onnatuurlijk! Water en poeder mengen! Dat kon toch niet lekker zijn? Nu ja, als je ziet dat ze het wel lekker vinden is het wel gemakkelijker natuurlijk. Van plan om nog borstvoedingen over te houden? Ik geef nog twee keer per dag en ik geniet daar enorm van!”
Lien
Gisteren heb ik de fles aan Ilah’s lipjes gezet, en wonderwel nam ze die gretig aan. Blijkbaar is het toch lekker en ik heb natuurlijk ook een drupje geproefd, maar als we zien hoe ferm ze haar flesje leegeet zijn we toch wel trots en ook een beetje blij dat ze het ons niet te moeilijk maakt.
Papa heeft de rest gedaan, het was een eerste test om te zien of ze de fles ook zou aannemen in mijn buurt. Blijkbaar geen probleem, het belangrijkste lijkt wel het melkje te zijn en niet wie het haar geeft.
Voordien heeft ze ook al aan een flesje mogen lurken, maar toen was de inhoud iets natuurlijkers en geen spa plat met een vederlicht poeder vermengd.
Kort gezegd: het maakt haar helemaal niets uit.
Vanavond ga ik haar flesje geven want als alles goed gaat (en dan heb ik het over mijzelf en mijn produktie) dan gaan we morgen over naar stap 2: een middagflesje.
Ik hou me dus even aan het Kind&Gezin-schema. Gemiddeld 4 dagen per voeding om dan verder af te bouwen afhankelijk van de stuwing.
Tussendoor eens testen hoe het met Ilah’s koemelkallergie zit en als dat allemaal meevalt hou ik de ochtendvoeding nog even tegoed. Zij die het wel zullen weten beweren dat deze voeding de belangrijkste en voedzaamste is van de dag, in tegenstelling tot de avond- of namiddagvoedingen (die je dan ook als eerste laat vallen) en om toch nog niet helemaal te moeten afscheid nemen van onze intieme ochtendmomenten.
Tussendoor kolf ik een beetje af, zowel om de spanning weg te werken als om een voorraadje in huis te hebben. Ilah’s receptenboekje staat namelijk vol papjes en pureetjes gemengd met moekesmelk, en zolang dit voorhanden is profiteren we ervan.
Mama heeft het er toch een beetje moeilijker mee dan Ilah..
Ons kleine meid is weer helemaal de oude!
Gisteren heb ik haar een rust- en slaapdagje gegund, geen gespeel op haar matje, geen prikkeltjes teveel, alleen maar rustig eens een toerke doen in huis (kijken naar het meisje in de grote spiegel) en een namiddagje slapen in mama’s armen.
Het was sterker dan mezelf en ik kreeg het niet over m’n hart om haar in haar parkje te leggen, dus mocht ze na het (middag)eten lekker gezellig bij mij blijven slaapjes doen en even later lag ook de mama te slapen.
Vanmorgen was ze weer als vanouds wakker geworden: met een grote glimlach. Er was nadien geen houden aan en dus moest het speelmatje voor enige vermoeidheid zorgen.
Haar glimlachjes en levendigheid zijn een teken dat ze weer helemaal de oude is en nu weten we weer wat doen dezer dagen. De prikjes en de bezorgdheid zijn vergeten, het is nu aftellen tot het einde van de maand want dan gaan mama en papa met hun kleine meid op babymassage-cursus.
Het enige dat we nog missen aan ons meisje is haar geb(r)abbel.. dat is helemaal verdwenen lijkt het.
Intussen heeft ze ook haar 2de flesje kunstvoeding gekregen van papa. Deze keer hadden we de juiste hoeveelheid voorzien (180ml water en 6 schepjes poeder) en op een kleine 10 ml na heeft ze de hele fles naar binnen gewerkt.
Ik ben blij dat het zo goed gaat, maar in mijn hoofdje is het een warboel. Gelukkig heb ik ruim de tijd om afscheid te nemen van een ritueel dat uiteindelijk toch bijna 4 maanden deel uitmaakt(e) van m’n dagelijkse routine.
Gisteren heeft Jurgen de start gegeven van een nieuw tijdperk in het nog jonge leventje van Ilah.
De kinderarts had ons meegedeeld welk melkpoeder we mochten gebruiken en na een tussenstop bij de apotheker waren we er klaar voor. Nu ja, het is toch een apart gevoel wanneer je op je gemakje van je koffie en stukje taart zit te genieten terwijl er iemand hongertjes heeft. Maar er was de papa en een vers flesje en daarmee is het afbouwen van de borstvoeding ingezet.
Oma’s en opa’s, peter en meter, iedereen was erbij toen Ilah de eerste drupjes kunstmelk op haar lipjes proefde. Het was twijfelen en even denken, maar met een beetje geduld van de papa lukte het en al snel werd met veel smaak aan het flesje gedronken. 120 ml is er zonder problemen ingegaan, en geen drup verloren. Ze heeft een flink boertje gelaten maar alles is binnengebleven.. eigenlijk was de hoeveelheid een beetje te klein, maar we waren allemaal blij verrast dat het zo makkelijk ging en ze vroeg niet om meer. Ze was dan ook doodmoe van alle dingen die ze die namiddag gehoord en gezien had, en even later, na een verse pamper lag ze te slapen.
Het is nu afwachten of het poeder voldoet aan haar koemelkallergie (er bestaat namelijk nog ‘straffer’ poeder).
Vanavond volgt de 2de portie..
Intussen ben ik blij en toch wel een beetje trots op mezelf dat het zo goed gelopen is met m’n borstvoeding, het was een moeilijke start en de vroedvrouwen in het ziekenhuis zullen dit waarschijnlijk niet gedacht hebben toen ik er vertrok, maar m’n doel van 3 maanden is gehaald! Tegen de tijd dat ik helemaal afgebouwd heb zitten we opnieuw bij de kinderarts en hebben we het over papjes (heeft hij zelf al aangekondigd).
« Previous Entries